|
عنوان
|
بن مایه های عرفانی در بحرالمعانی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
عرفان،بن مایه،بحرالمعانی،محمد بن نصیرالدین جعفر مکی حسینی
|
|
چکیده
|
سید محمد بن نصیر الدین جعفر مکی حسینی از عارفان سده هشتم ونهم هجری از هندوستان است.اجداد وی از سادات حسینی مکه اند که به دهلی آمده اند.سال تولد وی مشخص نیست احتمال داه می شود که مابین سال های 725-891 ه .ق می زیسته است.سید محمد مکی حسینی ازافراد اولیا و از خلفای شیخ نصرالدین محمود می باشد.
یکی از آثار سید محمد مکی حسینی کتاب بحرالمعانی است.این کتاب درمجموع شامل سی وشش نامه است که در خطاب به اسم ملک محمود نوشته شده است.اولین نامه در تاریخ دهم صفر824 و آخرین نامه در محرم 825 ه.ق نوشته شده است،نوشتن این نامه ها یکسال به طول انجامیده است.
در این پژوهش سعی شده است تا بن مایه های عرفانی موجود در اندیشه های سید محمد مکی حسینی با استفاده از دیگر فرهنگ نامه اصطلاحات عرفانی بررسی و شرح داده شود و همچنین در برخی موارد ازبینش های عرفانی خود نویسنده برای بررسی و توضیح این بن مایه ها استفاده شده است.
روش مورد استفاده در این پژوهش روش نسخه پژوهی به صورت توصیفی-تحلیلی می باشد.ابتدا کتاب بحرالمعانی مطالعه شد سپس با استفاده از فرهنگ اصطلاحات عرفانی همچون دانش پژوه،سجادی،کاشانی و...بن مایه ها بررسی وشرح داده گردید.
بابررسی وتحلیل متن کتاب بحرالمعانی چنین نتیجه گیری می شود که نویسنده به بن مایه هایی همچون فنا،تجلی،وحدت وجود،پیر،معرفت،عشق،شهود،منازل سلوک،سماع و... پرداخته است در این میان به بن مایه عشق بیشترتوجه کرده است.
|
|
پژوهشگران
|
رقیه فاتحی جقه (دانشجو)، عاتکه رسمی (استاد راهنمای اول)، رحمان مشتاق مهر (استاد مشاور)
|