|
Title
|
انتقالِ مفهوم جاودانگی از آتش به فرزند در عباراتی چون اجاق خانه و اجاق کور
|
|
Type of Research
|
Article
|
|
Keywords
|
آتش، جاودانگی، فرزند، اجاق، حیات.
|
|
Abstract
|
انسانها همواره تصوّرات ذهنی خود را با نمادهایی عینی تعیّن بخشیدهند. از جمله این تصوّرات،
آرمان جاودانگی است. بشر در تمام ادوارِ تاریخ برای فرار از مرگ، جاودانگی و بیمرگی را در
ذهن خود پرورده است و این اندیشه )جاودانگی( را با عناصر طبیعت نشان داده است. یکی از
این عناصر طبیعت که برای انسان نشان و رمز مفهوم جاودانگی بوده است، آتش است. این
تصوّر از آتش به مرور زمان در فرایند جابهجایی به فرزند و تداوم نسلها انتقال پیدا کرده و نمود
این تصوّر در زبان و بعضی از عبارات زبانی ماندگار شده است. عناوینی که اکنون برای اشاره
به فرزند در زبان وجود دارد، همان عناوینی است که در گذشته به آتش اطلاق میشده است: از
در .»! اجاق خانهات خاموش مباد « و جمله دعاییِ » اجاق خانه « ،» اجاق کور « جمله عبارات زبانیِ
این نوشتار نخست به بررسی یکی از مهمترین نمادپردازیهای آتش در تصوّراتِ گذشتگان که
حاوی مفهوم جاودانگی بوده است، خواهیم پرداخت. در ادامه نشانههای زبانی که نمودارِ پیوندِ
مفهوم جاودانگی و تداومِ هستی بینِ آتش و فرزند است، مورد بررسی قرار میگیرد.
|
|
Researchers
|
ahmad goli (First Researcher)، farhad mohammadi (Second Researcher)
|