|
Title
|
بینامتنیت مضامین اخلاقی قرآن با غزلیات عربی دیوان شمس
|
|
Type of Research
|
Article
|
|
Keywords
|
بینامتنی؛ قرآن؛ شمس تبریزی؛ غزلیات عربی
|
|
Abstract
|
یادگرفته های هر شخص، خواه ناخواه در کلام و گفتارش انعکاس مییابد و گفتار هر شخصی به تناسب بهرهگیری از منابع مختلف دستخوش تغییرات و تأثراتی است که متون و آموزههای پیشین بر او دیکته میکنند. شاعران نیز که همواره یک قدم از افراد دیگر در کشف نهان اشیا جلوترند، از این پدیده مستثنا نیستند؛ بلکه قصاید و اشعار شاعران به شکل بارزی، انعکاسی است از آموزههای مختلفی که فراگرفتهاند. آموزههای قرآنی دراینمیان بخش وسیعی از پیشفرضهای ذهنی شاعران را شکل می دهد. در آثار مولانا نیز میتوان نمود عینی این آموزههای اخلاقی قرآن را مشاهده کرد؛ از جمله در دیوان شمس که بخش وسیعی از آن را ابیات عربی تشکیل داده است. پژوهش حاضر بر آن است که نشان دهد چگونه مولانا معنایی عارفانه را با آیات بیان کرده است و برای تبیین این مسئله از روش تحلیلی و توصیفی بهره برده و با استناد به بینامتنی مضمون و لفظ این همتنیدگی مضامین آیات قرآنی را با کلام مولانا در غزلیات عربیاش به تصویر کشده است. نتیجه این پژوهش در دو محور زیر خلاصه میشود: نخست اینکه مولانا به دفعات زیاد، لفظ و مضامین آیات قرآنی را در غزلیات عربی به کار برده است؛ دوم آنکه تغییراتی ظریف در لفظ، معنا و موسیقی واژهها ایجاد کرده تا بهتر بتواند پیام مورد نظر خود را به مخاطبش منتقل کند.
|
|
Researchers
|
ali sayadani (First Researcher)
|