|
Title
|
نقش خودارزشیابی محوری و استقلال شغلی در عملکرد شغلی پرستاران بیمارستان های دولتی شهر سنندج
|
|
Type of Research
|
Article
|
|
Keywords
|
خودارزشیابی محوری، استقلال شغلی، عملکرد شغلی، پرستاران.
|
|
Abstract
|
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش خودارزشیابی محوری و استقلال شغلی در عملکرد شغلی پرستاران بیمارستان های دولتی شهر سنندج انجام است.
مواد و روش ها: روش مورد استفاده در پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی سطح شهر سنندج در سال 1395 بود، که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی تصادفی تعداد 213 نفر به عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از مقیاس عملکرد شغلی پاترسون (1990)، خودارزشیابی محوری جاج، اریز، بنو و ثورسن(2003) و استقلال شغلی گانستر( 1989) استفاده شد. از آزمون های همبستگی پیرسون و تجزیه و تحلیل رگرسیون و هم چنین تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA) استفاده شد (001/0P≤ ).
یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین و انحراف معیار خود ارزشیابی محوری به ترتیب 52/5 ± 84/43، استقلال شغلی 26/10 ± 65/42 و عملکرد شغلی 85/5 ± 81/52 می باشد. به طوری که میانگین خود ارزشیابی محوری و عملکرد شغلی در سطح مطلوب و استقلال شغلی در سطح متوسط قرار داشتند. همچنین بین خودارزشیابیی محوری و عملکرد شغلی پرستاران رابطه معنادار وجود داشت به طوری که این متغیر قادر بود 15% از واریانس عملکرد شغلی را پیش بینی کرد. در حالی که بین استقلال شغلی و عملکرد پرستاران رابطه ای یافت نشد. هم چنین، پژوهش نشان داد که بین پرستاران زن و مرد از لحاظ میانگین خودارزشیابی محوری و عملکرد شغلی تفاوت معنادار وجود داشت.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که خود ارزشیابی محوری به طور معناداری با عملکرد شغلی پرستاران رابطه دارد و این متغیر قادر است عملکرد شغلی آن ها را پیش بینی کند.
|
|
Researchers
|
Ayob feizi (First Researcher)، Ehsan Azimpour (Second Researcher)، taghi zavvar (Third Researcher)
|