|
Title
|
پاسخ کاسنی پاکوتاه (Cichorium pumilum Jacq.) به کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط تنش خشکی
|
|
Type of Research
|
Thesis
|
|
Keywords
|
تنش خشکی، کود زیستی، گیاه دارویی، متابولیت های ثانویه، ویژگی های رشدی.
|
|
Abstract
|
کاسنی پاکوتاه گیاهی دارویی و یکساله از تیره ی مینا است (بالندری و همکاران 1391). این گیاه دارویی از طریق بذر تکثیر می شود (کریمی 1380). منشأ اصلی آن اغلب نواحی اروپا، مناطق غربی و مرکزی آسیا و شمال آفریقا است (صمصام شریعت 1389). کاسنی پاکوتاه پراکندگی وسیعی در نواحی مختلف ایران بخصوص در غرب و جنوب غربی آن دارد (Rechinger 1971). این گیاه دارای مصارف تغذیه ای، دارویی و علوفه ای است که از خواص درمانی آن می-توان به رفع مشکلات گوارشی، کبدی، کیسه ی صفرا و به عنوان تصفیه کننده ی خون و درمان کم خونی نام برد (اهوازی و همکاران 1389). ریشه ی این گیاه از نوع راست بوده و تا اعماق خاک فرو می رود (کریمی 1380). ریشه های قوی آن قطری در حدود یک و نیم سانتی متر داشته، به طول نیم تا یک متر بوده و به رنگ قهوه ای می باشند (زرگری 1375). ارتفاع این گیاه معمولاً بین 30 تا 150 سانتیمتر متغیر است، ولی بسته به شرایط محیطی و محل رویش بخصوص در مناطق مرطوب حتی به 200 سانتی متر نیز می رسد (راشدمحصّل و همکاران 1388). برگ های حقیقی این گیاه متناوب، به صورت روزت و به رنگ سبز کمرنگ بوده و در حاشیه ی آنها بریدگی های سطحی دیده می شوند. برگ های پائین ساقه به مراتب کوچکتر، مستطیلی و یا سرنیزه ای شکل بوده، در حاشیه دارای بریدگی های سطحی بوده و فاقد دمبرگ هستند. برگ های میانی و فوقانی متناوب، قاشقی تا سرنیزه ای شکل بوده و حاشیه ی آنها اغلب صاف یا دندانه دار است. گل آذین این گیاه به شکل کلاپرک بوده و تنها محتوی گل های زبانه ای به رنگ آبی روشن و به ندرت صورتی یا سفید است. میوه ی این گیاه فندقه ی کرک دار بوده و به رنگ زرد، قهوه ای روشن تا سیاه و به طول دو تا سه میلی متر است (راشدمحصّل و همکاران 1388). زمان کاشت کاسنی پاکوتاه با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی، تناوب زراعی و میزان آب قابل دسترس بهار یا پاییز می باشد (Francke and Majkowska-Gadomska 2008). گونه های مختلف کاسنی بطور گسترده در تمامی نواحی خشک، بیابان ها، کنار جادّه ها، باغ های ایران، زمین های بایر و مرطوب به صورت خودرو می رویند (قهرمان 1367). ریشه ی کاسنی محصولی عمده در شمال اروپا به شمار می رود که در این مناطق به عنوان منبع تولید اینولین کشت می-شود (Hendry 1993; Vergauwen et al. 2003).
|
|
Researchers
|
(Student)، Vahid Sarabi (Primary Advisor)، amirreza sadeghi bakhtavari (Primary Advisor)، Hossein Hashempour (Advisor)
|