Research Specifications

Home \تأثیر حلالهای آلی بر فعالیت و ...
Title تأثیر حلالهای آلی بر فعالیت و پایداری آنزیم اندوگلوکاناز و پایدارسازی آن با ساکارز
Type of Research Article
Keywords آنزیم اندوگلوکاناز، حلالهای آلی، پایدارسازی، افزودنی، ساکارز
Abstract به کارگیری آنزیم ها در حلال های آلی برای مصارف صنعتی و صنایع داروسازی حائز اهمیت می باشد. کاهش فعالیت آنزیم ها در حضور حلال های آلی می تواند بدلیل سخت شدن ساختار پروتئینی آنزیم ها در حلال های آلی، واسرشتگی و مهار آنزیمی باشد. معمولاً پایداری آنزیم ها نیز در حلال های آلی کاهش می یابد. برای رفع این مشکل می توان از روش های پایدارسازی پروتئین ها نظیر افزودنی ها، مهندسی پروتئین و تغییرات شیمیایی استفاده نمود. در این تحقیق ابتدا آنزیم اندوگلوکاناز AaCel9A تولید و سپس فعالیت و پایداری آنزیم در درصدهای مختلفی از حلال های آلیn –پروپانول، دی متیل فرمامید (DMF) و دی متیل سولفواکسید (DMSO) مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت برای پایدارسازی آنزیم از افزودنی ساکارز استفاده گردید. نتایج نشان داد که حلال DMSO در غلظت های 5% و 10% باعث افزایش فعالیت آنزیم و در غلظت های بالاتر باعث کاهش فعالیت آنزیم شد. بقیه حلال ها از همان غلظت های پایین باعث کاهش فعالیت آنزیم شدند که در این میان DMF بیشترین تأثیر را بر روی کاهش فعالیت آنزیم داشت. پایداری آنزیم توسط ساکارز در حضور حلال دی متیل سولفواکسید در مقایسه با سایر حلال ها بیشتر بود. افزودن ساکارز تاثیر قابل ملاحظه ای بر پایداری آنزیم در حضور حلال های -nپروپانول و DMF نداشت.
Researchers (First Researcher)، Saeed Najavand (Second Researcher)، Mohammad Pazhang (Third Researcher)، Ali Reza Amani-Ghadim (Fourth Researcher)