|
Abstract
|
مقدمه: همدلی یکی از تواناییهای هیجانی مهم است که نشانهها و نمودهای
آن از اوایل کودکی آغاز میشود و نقش اساسی در زندگی اجتماعی دارد. مطالعه
تحلیلی- توصیفی حاضر با بررسی متون قرآن مجید و منابع حدیث معتبر شیعه،
کتابها و مقالههای مختلف از اندیشمندان اسلامی و نیز دانشمندان و
روانشناسان معاصر انجام شد تا به تبیین مفهوم همدلی در نگاه اسلام و
روانشناسی بپردازد و با دقت فراوان بر این تلاش بود تا مولفههای مشترک و
افتراقی میان همدلی در نگاه اسلام و روانشناسان را بیان نماید. بنابراین بر این
اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی تطبیقی مفهوم همدلی از منظر روانشناسی
و مبانی اسلامی بود.
نتیجهگیری: در مبانی اسلامی بر عمل خیر، تعاون، همکاری، عدل و انصاف
تاکید میشود که نزدیکترین معنا را با مفهوم همدلی از دیدگاه روانشناسی
دارد. در روانشناسی، همدلی بهعنوان توانایی درک علت واکنشهای دیگران در
موقعیتهای مختلف معنی میشود که روابط اجتماعی را بهبود میبخشد و
باعث ارتباطات مثبت با دیگران میشود. درمبانی اسلامی نیز از همکاری، ارتباط
و عمل خیر با دیگران بهعنوان مفهوم نزدیک به همدلی یاد میشود. روانشناسی
اسلامی، عرصه کاوشها، کوششهای متعادل عقلانی- تجربی در پرتوی
راهنماییها و روشنگریهای تعالیم ناب وحیانی بهمنظور شناسایی حقایق و
پدیدههای پیدا و نهان روانشناختی است. در راهکارهای پرورش همدلی از منظر
اسلام و روانشناسی مولفههای مشترکی وجود دارد و در برخی زمینهها
راهکارهای متفاوتی در رشد و پرورش همدلی مشاهده میشود. در پرتوی تعالیم
اسلامی میتوان به رشد و شکوفایی و بالندگی بیشتر در این حوزه دست یافت.
|