|
Title
|
بررسی تطبیقی آرای دستور نویسان با تکیه بردستورهای خیامپور ،انوری وگیوی ،امید طبیب زاده و وحیدیان کامیار و فرشیدورد
|
|
Type of Research
|
Thesis
|
|
Keywords
|
دستور زبان، بررسی تطبیقی، زبان شناسی، اختلاف نظر، نقش
|
|
Abstract
|
دستور زبان مجموعه قوانین و ضوابط حاکم بر ساختار واژه ها، جمله ها، واج ها و آواها و معناها در زبان است. به عبارت دیگر، دستور زبان مجموعه قواعد و آیین هایی است که اهل زبان آن ها را به طور ناخودآگاه فراگرفته و زبان آموزان، برای درک بهتر گفتار و نوشتار اهل زبان، آن را می آموزند. در تقسیم بندی های سنتی، دستور زبان به طورکلی از دو شاخه واژه شناسی (صرف) و جمله شناسی (نحو) تشکیل شده است. صرف و نحو با هم دستورِ یک زبان را تشکیل می دهند؛ ولی امروزه دستور زبان را، که زیرشاخه ای از دانش زبان شناسی به شمار می آید، دارای بخش های آواشناسی، واج شناسی، صرف، نحو و معناشناسی و ... می دانند. نویسندگان دستورهای سنتی آن را فن درست گفتن و درست نوشتن و تعلیم زبان می دانند. دستور زبان دانش بررسی ساختمان و چگونگی کاربرد قوانین حاکم بر آن زبان است. تاکنون کتاب های دستور زیادی نوشته شده است و تناقض های زیادی در بین آنها دیده می شود.
|
|
Researchers
|
(Student)، mohammad pashaie (Primary Advisor)، Heydar Qolizaadeh (Advisor)
|