|
Title
|
نقش تقارن حالت های کوانتومی در محاسبه سنجه های همبستگی کوانتومی
|
|
Type of Research
|
Thesis
|
|
Keywords
|
تقارن، همبستگی کوانتومی، درهم تنیدگی، ناهمخوانی، سنجه همبستگی، حالت ورنر، حالت ایزوتروپی
|
|
Abstract
|
درهم تنیدگی یک مفهوم کاملاً مکانیک کوانتومی است که نخستین بار شرودینگر در سال 1935 به وجود آن پی برد. این ویژگی که ناشی از وجود اصل برهم نهی در حالت های کوانتومی است، به پیدایش نظریه اطلاعات کوانتومی انجامیده است و در اکثر فرآیندهای اطلاعات کوانتومی به عنوان یک منبع مهم مطرح است. در هر مرحله از یک فرآیند کوانتومی لازم است که از درهم-تنیده بودن حالت سیستم اطمینان حاصل کنیم و همچنین میزان درهم تنیدگی آن را بسنجیم. برای این منظور، سنجه های درهم تنیدگی متعددی معرفی شده اند که اکثر آن ها نیازمند بهینه سازی یک تابع ریاضی روی تجزیه های ممکن حالت سیستم به آنسامبل حالت های خالص هستند که به لحاظ ریاضی مسأله دشواری است. به همین دلیل، تعداد حالت هایی که این سنجه ها برای آن ها به صورت تحلیلی محاسبه شده اند بسیار اندک است و در بسیاری از موارد این سنجه ها به روش های عددی محاسبه می شوند.
معلوم شده است که اگر حالت کوانتومی مورد نظر دارای ویژگی های تقارنی خاصی باشد، می توان هم به اطلاعات ارزشمندی درباره ساختار درهم تنیدگی دست یافت و هم می توان از این ویژگی ها در ساده سازی محاسبه تحلیلی سنجه ها استفاده کرد. تاکنون برای تعدادی حالت متقارن، برخی سنجه ها به صورت تحلیلی محاسبه شده اند. در این رساله سعی ما بر این است که ابتدا برای همین حالت های متقارن، برخی سنجه ها را که تاکنون محاسبه نشده اند محاسبه کنیم و سپس به دنبال یافتن ویژگی های تقارنی جدیدی باشیم که بتوان از آن ها نیز در ساده سازی محاسبه تحلیلی سنجه های همبستگی کمک گرفت.
|
|
Researchers
|
(Student)، Yahya Akbari-Kourbolagh (Primary Advisor)، Esfandyar Faizi (Advisor)
|