|
Abstract
|
کارشناسان آموزشی تلاش برای افزایش عملکرد تحصیلی دانش آموزان را یکی از ضرورت های نظام آموزشی موفق دانسته و معتقدند، همه نظام های آموزشی باید عوامل مؤثر بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان را شناسایی و آن را به گونه ای تنظیم کنند تا به رشد و یادگیری بیشتر دانش آموزان بیانجامد (مهاجری و همکاران، 1391).
سطوح بالای خودکارآمدی تحصیلی منجر به میانگین نمرات بالاتر و پایداری برای تکمیل تکالیف می شود و فراگیرانی که از سطح بالای خودکارآمدی برخوردارند، سازگاری تحصیلی بیشتری دارند و راهبردهای یادگیری سودمندتری را بکار می گیرند (Torres & Solberg, 2001). پژوهش ها نشان داده است که کمبود یا فقدان خودکارآمدی، اغلب انگیزه دانش آموزان را تضعیف می کند و ممکن است موجب شود که آن ها تکالیفشان را کوچک بشمارند. کمبود خودکارآمدی منشأ بسیاری از مشکلات افت تحصیلی و مشکلات روحی و روانی، ازجمله اضطراب و افسردگی است. خودکارآمدی پایین عزم و اراده را سست و عملکرد را مختل می کند (Nasa, 2014 Peguero & Shaffer,2015).
از سوی دیگر، تعلل ورزی نیز به عنوان عنصری اساسی در فرآیند تحصیل به معنای به تعویق انداختن یک عمل یا رویدادی که ترجیحاً باید انجام شود ولی به بعد موکول می شود. این تمایل به پردازش چیزها با سرعت کم و یا اصلاً بدون فوریت است. پوپولا (Popoola, 2005) شرح داده شده است، تعلل ورزی در کسی است که می داند چه کاری و چگونگی انجام کاری را انجام می دهد اما هنوز در انجام آن ناکام است. تعلل ورزی تحصیلی به نگرش فراگیران مبنی بر ترک عمدی و عدم عجله در انجام وظایف دانشگاهی اشاره دارد. این پدیده در محیط های آموزشی میان یادگیرندگان بسیار شایع است و با پیامدهای زیانباری ازجمله گرفتن نمره پایین کلاسی تا انصراف های دوره ای همراه است (Steel, 2007).
ضمناً خوش بینی تحصیلی نیز باعث موفقیت تحصیلی می شود. رابطه خوش بینی را با انگیزه پیشرفت نخستین بار فیلسوف و فیلیپس مطرح کردند. به گفته آنان روش اسناد خوش بینانه هیجان های مثبت مانند امیدواری و افتخار پس از موفقیت را افزایش می دهد و هیجان های منفی ماند ترس و اضطراب را از انسان دور می کند و همچنین نوری و جان بزرگی (1387) در پژوهشی دریافتند بین خوش بینی و انگیزه پیشرفت رابطه معناداری وجود دارد؛ بنابراین با توجه به نقش باورهای انگیزه و خوش بینی در ارتباط با یادگیری و روابط اجتماعی
|