|
Abstract
|
اگر چه از کنه های اریوفیوئید برای اولین بار مطالبی در منابع مربوط به 270 سال پیش ذکر شده است اما از اواسط قرن نوزدهم بررسی اجمالی روی آن ها آغاز شده و جنبه های رفتاری آن ها فقط برای چند دهه و به ندرت مورد مطالعه قرار گرفته است. کنه های اریوفیوئید با استفاده از رویکردهای اکولوژی رفتاری و جامعه شناسی، کاندیدای برتر برای پژوهش های رفتارشناسی هستند. بقای کلی بندپایان گیاه خوار، بستگی به انتشار گیاه میزبان مناسب دارد. اطلاعات مربوط به جستجوی کنه های اریوفیوئید برای تعداد کمی از گونه ها در دسترس است. بدیهی است که آگاهی از مکانیزم ها و عوامل مؤثر بر انتشار، پذیرش میزبان و رفتارهای تغذیه ای ممکن است در تعیین استراتژی های مدیریت و برآورد میزان خسارات وارده توسط گونه های آفت و نیز انتشار آن ها به مناطق جدید کمک کند. البته که این موضوع نیازمند پژوهش های بیش تری است. کنه های اریوفیوئید، برای انتشار فعال بین گیاهان، سازگار نیستند و نمی توانند به طور فعال به دنبال میزبان جدید باشند (Michalska et al. 2010) و تنها روش فعال انتشار اریوفیوئیدها از طریق راه رفتن است. ولی روش های غیر فعال از قبیل انتقال توسط جریان های هوایی، رفتار مسافری روی جانوران حامل و انتشار توسط باران نیز برای آن ها مشاهده شده است که در این بین، انتقال توسط باد به عنوان مهم ترین روش انتشار آن ها شناخته شده است (Schliesske 1990 و Lindquist and Oldfield 1996, Zhao and Amrine 1997a, b Jeppson et al. 1975,). برای موفقیت در میزبان یابی، کنه های اریوفیوئید نیازمند انتشار مناسبی هستند و برای این منظور ممکن است به ناقلین خاصی متصل شوند. پژوهش ها در تلاش اند تا مشخص کنند چه حامل های بالقوه ای می توانند در این زمینه به عنوان حامل مناسب عمل کرده و انتشار اریوفیوئید ها را تضمین نمایند. اما به علت تصادفی بودن ماهیت این نوع انتشار، ممکن است این روش موفقیت کم تری نسبت به انتشار هوایی داشته باشند. به طور کلی، کنه های اریوفیوئید ممکن است از ابزارهای مختلف انتشار استفاده کنند. حال سوال این است که عوامل مؤثر بر انتخاب هر یک از این روش ها و یا انتخاب روش انتشار تصادفی کدامند؟ و اینکه آیا گونه های خاص می توانند ترکیبی از تکنیک های مختلف انتشار را استفاده کنند؟ (Michalska et al. 2010).
مراتع به عنوان یکی از با ارزش ترین منابع طبیعی،
|