|
Title
|
نظم کیهانی دراوستا و تائوته چینگ
|
|
Type of Research
|
Article
|
|
Keywords
|
نظم کیهانی، اشه، تائو، اوستا، تائوته چینگ
|
|
Abstract
|
یکی از پدیده های مهمی که از دیرباز ارباب ادیان مورد توجه قرار داده اند، نظم کیهانی است. اصطلاح نظم کیهانی به راستی و انضباطی دلالت دارد که در تمام ساحت های عالم هستی جاری است و امور بر اساس آن انتظام می یابند. عنایت به این موضوع ظاهراً در زرتشتیگری و تائوئیسم جلوه های ویژه-ای دارد؛ بنابر متون مقدس این آئین ها، طبیعت تاحدی به واسطۀ ظهور نظم کیهانی در آن مقدس است. در ایران باستان، نظم کیهانی معادل اشه است و به عنوان یکی از مبانی اصلی دین زرتشتی، قلمرو معنایی گسترده ای دارد. لفظ اشه به معنی راستی است اما اصطلاحاً عبارت از قانون معنوی و اخلاقی سرمدی که توسط اهورامزدا تاسیس شده است. بنابر اشه، در حوزه رفتار و اخلاق انسانی، هرکنشی، واکنشی و هرکارنیک یا بدی، پاداش یا پادافره خاص خود را درپی دارد؛ در حوزه قانون طبیعی نیز، تبلور اشه نظم و تعادل طبیعت است که علّت مبقیۀ آن به شمار می رود. تائو، اصطلاح دالّ بر نظم کیهانی در تائوئیسم است و به عنوان قانون فراگیر حیات، انتظام طبیعی و نظم اخلاقی را شامل می شود. تائو قانون ثابتی است که جهان طبیعت براساس آن و دربستر آن حرکت می کند و توازن حاکم بر جهان، نتیجه حرکت آن براساس تائو است. انسان، تائو و طبیعت، رئوس مثلث عالم هستی را در تائوده جینگ شکل می دهند و هماهنگی آنها از طریق عوامل دیگری همچون یین- یانگ به عنوان دو اصل فعّال و پذیرای هستی و پنج عنصر(وو- شینگ) میسر می شود.
|
|
Researchers
|
Ghahraman Nuri (First Researcher)، sajad dehghanzadeh (Second Researcher)
|