|
Abstract
|
سالمندی دوران حساسی از زندگی است و توجه به مسایل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی به شمار می رود. در ایران جمعیت بالای 60 سال تا سال 2020 حدود 10 میلیون نفر و تا سال 2050 به بیش از 26 میلیون نفر خواهد رسید (برقی ایرانی، دهکردی و بگیان کوله مرز، 1394). طبق آمار مذکور می توان گفت ایران در شرایط فعلی درحال گذر از جمعیت جوان به جمعیت میانسال است و به کشورهایی با ترکیب جمعیتی پیر خواهد پیوست. علی رغم، رشد جمعیت سالمندان و تغییرات هرم جمعیتی کشور، هنوز بر روی نیازهای سالمندان به عنوان یک گروه آسیب پذیر جامعه تمرکز نشده و باید باتوجه به مسایل روز این عزیزان همچون مشکلات اضطرابی و دیگر اختلالات روانشناسی و پزشکی مورد توجه قرار گیرد.
در حال حاضر به نظر می رسد که شیوع افسردگی عمده در میان افراد 65 سال به بالا تقریباً یک تا 4 درصد است و شیوع آن مشابه سایر گروه های سنی دیگر است. با این حال برخی افراد سالمندی که مبتلا به اختلال افسردگی شدید هستند، می توانند میزان علائم افسردگی شدت بیشتری داشته باشد. در سالمندان مبتلا به بیماری های مزمن پزشکی میزان افسردگی حدود 25 درصد است و در افراد مسن ساکنان خانه های سالمندان شوی بیماری افسردگی بیشتر و طرح های 25 تا 50 درصد را دارند. وجود اختلال افسردگی درافراد مسن با افزایش شدت بی خوابی در سالمندان مرتبط است. بیش از 50 درصد سالمندان گزارش میکنند که مشکلات خواب دارند، حدود 25 میلیون سالمند از بی خوابی رنج می برند. ممکن است سالمندان به دلیل بیماریهای مزمن مختلف مانند سرطان، آلزایمر و بیماری های قلبی بی خوابی های متعددی را حین شب تجربه کنند ( برقی ایرانی، دهکردی و بگیان کوله مرز، 1394). مطالعات همه گیرشناسی نشان داه اند که شیوع مشکلات خواب در سالمندان، بالا است و شامل مشکل در به خواب رفتن (10 تا 39 درصد)، بیدار شدن در طول شب (18 تا 60 درصد)، بیدار شدن زود هنگام در صبح (12 تا 23 درصد)، احتیاج به چرت روزانه (18 تا 36 درصد) می باشد (سیورتسن و همکاران، 2006 به نقل از برقی ایرانی، دهکردی و بگیان کوله مرز، 1394) و بیش از 57 درصد سالمندان، مشکل خواب خود را گزارش می کنند و تنها 12درصد آنها از مشکلات خواب شاکی نیستند و بیش از 40 درصد افرادی که سن بالاتر از 60 سال دارند کیفیت خوابشان ضعیف است (Salguero, Martínez-García, Molinero, Márquez, 2011). همچن
|