|
Abstract
|
پژمردگی فوزاریومی یکی از محدودیت های اصـلی برای تولید خیار در جهان می باشد (Mei et al, 2019). با توجه به این که عامل بیماری پژمردگی فوزاریومی در خاک به مدت طولانی زنده می ماند و دامنه میزبانی وسیعی دارد، مدیریت این بیماری با اســتفاده از تناوب زراعی مشــکل اســت. اسـتفاده از قـارچ کش هـا بـرای مــدیریت بیمــاری هــای خــاکزاد موجــب از بــین رفــتن ریز جانداران مفید خاک و به هم خوردن تعـادل اکولـوژیکی می گردد، بنابراین توجه روزافزونی به مبارزه زیسـتی بـا ایـن گونه بیماری های خاکزاد با استفاده از قارچ ها و باکتری های آنتاگونیست شـده اسـت. گونـه هـای Trichoderma و Paenibacillus از عوامــل مــؤثر مهار زیســتی بیمــارگرهــای گیــاهی خــاکزاد از جملــه گونــه هــای Fusarium هســتند (Harman et al, 2012). با توجه به اینکه باکتری Paenibacillus می تواند با مکانیسم های مختلف از جمله حلالیت فسفات، تثبیت نیتروژن، تخریب آلاینده های محیطی، تولید هورمون های موثر و همچنین مکانیسم مهار زیستی بیمارگرهای گیاهی ازجمله رقابت برای دریافت منابع آهن ، اسیدهای آمینه و سایر عناصر رشدی گیاه می تواند به عنوان یک عامل مهار زیستی برای استفاده در تولید محصولات کشاورزی سلامت محور قرار گیرد (Gao et al, 2013). اســتفاده از محصولات بیولوژیـک به صورت تجاری یـک رویکرد امیدوارکننده برای حفاظت از گیاهان در برابر پاتوژن های خاکزاد می باشـــد (Compant et al, 2005)
|