|
Title
|
معرفی تکنیک جدید شانه مولکولی برای تهیه نقشه فیزیکی ژنوم و کاربردهای آن
|
|
Type of Research
|
Presentation
|
|
Keywords
|
نقشه فیزیکی، سرهم بندی، بیماری های ژنتیکی، نشانگر
|
|
Abstract
|
نقشه برداری ژنوم فرآیند توصیف یک ژنوم از نظر موقعیت نسبی ژن ها و دیگر توالی های DNA است و به نشانه گذاری مکانهای مشخص ژن ها یا نشانگرهای DNA روی کروموزوم ها، اطلاق می شود. داده های حاصل از نقشه برداری ژنومی به ما کمک می کند تا قطعات بزرگی از DNA را که از نتایج توالی یابی بدست آمده، به هم متصل نماییم. دو روش اصلی برای تهیه نقشه ژنوم یا نگاشت ژنوم وجود دارد. الف: نقشه برداری ژنتیکی یا نقشه پیوستگی ژن ب: نقشه برداری فیزیکی. هر دو روش نقشه برداری ژنوم به مجموعه ای از نشانگرها برای نقشه برداری و روشی برای تعیین جایگاه نشانگرها روی ژنوم نیاز دارند. روشهای نقشه برداری فیزیکی که توسعه داده شده، قادرند یک نقشه با تراکم خیلی بالا را ارائه دهند. انواع روشهای تهیه نقشه های فیزیکی ژنوم شامل هیبریداسیون در محل با مواد فلورسنت یا FISH (Fluorescent In situ Hybridization)، Molecular Combing and Gel Stretching، Restriction Mapping، Optical Mapping و STS می باشند. سیستم شانه مولکولی (MCS) یک ابزار خودکار است که مولکول های دی ان ای تک رشته ای را بر روی حامل های شیشه ای تیمار شده با وینیل سیلان (Vinyl Silane) می کشد. با توجه به کاربردهای متنوع تکنیک شانه ملکولی از جمله تشخیص ناهنجاری های ژنی و کروموزومی، سرهم-بندی ژنوم موجودات مختلف، پایش ایمنی مواد غذایی، اندازه گیری طول تلومر، بررسی بیماری های مرتبط با ژنتیک نظیر سرطان و غیره و نیز بررسی فرایندهایی که در طول دی ان ای رخ می دهد. در این مقاله سعی می شود بر مزایا و معایب تکنیک های شانه ملکولی پرداخته شود.
|
|
Researchers
|
Alireza Tarinejad (First Researcher)، (Second Researcher)
|