|
Abstract
|
حبوبات به عنوان منبع اصلی پروتئین و روغن در بسیاری از کشور های جهان در نظر گرفته می شود (Abd El Moity and Hanna 1994) .لوبیا (Phaseolus vulgaris L.) مهم ترین و اقتصادی ترین محصول حبوبات است که در اکثر کشورها برای مصرف محلی، صادرات و اثرات مفید آن در بهبود حاصل خیزی خاک کشت می شود. همچنین این گیاه به عنوان منبع غنی از پروتئین ها، مواد معدنی، ویتامین ها و اسیدهای آمینه نقش مهمی در تغذیه انسان ایفا می کند (Hayat et al. 2014).
گیاه لوبیا در شرایط گلخانه ای و مزرعه ای در معرض آلودگی با چندین بیماری ریشه و برگی در تمام مراحل رشدی گیاه قرار دارد که باعث کاهش قابل توجه عملکرد این محصول می شود (Naseri and Mousavi 2015, Sarhan et al. 2018). بیماری پوسیدگی ریشه به عنوان یک مشکل جدی و همیشگی در مزارع لوبیا در طول فصل زراعی می باشد (Broughton et al. 2003, Stoddard et al. 2010). بیماری رایزوکتونیایی ریشه یک بیماری معمول در کل جهان محسوب می شود و از نظر خسارت اقتصادی به گیاهان زراعی از جمله لوبیا بسیار حائز اهمیت است (Beebe and Corrales 1991). Rizoctonia solani دارای دامنه میزبانی وسیع در گیاهان زراعی یکساله و چندساله که به صورت اسکلروت و میسلیوم قارچی در خاک ماندگار می شود و آلودگی گیاهان با این قارچ منجر به کاهش جوانه زنی بذر و شاخص های رشدی گیاه می شود (Pedroza-Sandoval 1994, Bengough et al. 2006, El-Fiki et al. 2014, Sarhan et al. 2018). قارچ کش های صنعتی باعث تولید موادی با سمیت بالا در محیط زیست شده و وجود این مواد سمی سلامت بشر را به خطر انداخته و منجر به ایجاد اختلال در تعادل زنجیره مواد غذایی می شود. استفاده از قارچ کش ها به دلیل آلودگی محیط زیست، باقی ماندن بقایای مضر و ایجاد سویه های مقاوم پاتوژن با استفاده مکرر برای مدت طولانی، مقرون به صرفه نیست (Vinale et al. 2008). بنابراین، روش های کنترل جایگزینی برای کنترل پاتوژن های خاکزی، از جمله القای مقاومت با استفاده از القاکننده های زیستی زنده و غیر زنده، که طیف گسترده ای از ترکیبات ضد قارچی را تولید می کنند، مورد نیاز است. این ترکیبات نقش عمده ای در کنترل چندین بیماری قارچی قابل انتقال از خاک و کاهش استفاده از قارچ کش های شیمیایی در سیستم مدیریت یکپارچه بیماری های گیاهی دارند (Davis et al. 1976, El-Ghamry et al. 2009).
|