|
Title
|
مدل ساختاری ادراک و شدت درد مزمن و امید به درمان در افراد مبتلا به آسیب طناب نخاعی بر اساس خود دلسوزی، بخشش خود و دیگری و هیجانات خودآگاه شرم و احساس گناه
|
|
Type of Research
|
Thesis
|
|
Keywords
|
درد مزمن، امید به درمان، خود دلسوزی، بخشش خود و دیگری، هیجانات خودآگاه شرم و احساس گناه
|
|
Abstract
|
آسیب طناب نخاعی یک وضعیت عصبی ویرانگر است که وابستگی فیزیکی به دیگران، عوارض جسمی، استرس روانی و بار مالی ایجاد می-کند. در 30 سال گذشته، شیوع جهانی آن از 236 به 1298 مورد در هر میلیون نفر افزایش یافته است. تخمین زده شده است که نرخ جهانی آسیب طناب نخاعی بین 250000 تا 500000 نفر در سال می باشد (خراسان زاده ، 2019). کل هزینه های طول عمر برای هر بیمار مبتلا به آسیب طناب نخاعی از جوانی تا پایان عمر بیش از 3 میلیون دلار تخمین زده شده است که بار اقتصادی سالانه محاسبه شده در کانادا تقریباً 67/2 میلیارد دلار محاسبه شده است (کاتو، یوکوتا و فهلینگ ، 2019). در ایران آمار دقیقی در این خصوص در مورد افراد مبتلا به آسیب طناب نخاعی و هزینه درمان آن ها در دسترس نیست. براساس مطالعات 8/3 درصد از پذیرش های تروما که ما بین سال های 1999 تا 2004 می باشد، مربوط آسیب های ستون فقرات بوده است که 8/5 درصد از آن ها دارای حداقل 1 مورد ضایعات نخاعی بوده اند (آزادمنجیر و همکاران، 2020). آسیب طناب نخاعی یک رویداد تغییر دهنده زندگی است که نه تنها باعث محدودیت های عملکرد حسی_ حرکتی می شود، بلکه باعث درد مزمن در بسیاری از بیماران می شود (حاجی پاولو، کورتز و راماسوامی ، 2016) و تاثیر قابل-توجهی بر فرد و جامعه دارد (فیاض و همکاران، 2016). علاوه بر محدودیت های حضور در جامعه و مختل شدن عملکردشان، این افراد اغلب محدودیت های فیزیکی، مشکلات تمرکز، اضطراب، استرس و افسردگی را تجربه می کنند و نیازهای آنها اغلب برآورده نمی شود (بارنز و همکاران، 2021). به طور معمول، مداخله در درمان این افراد شامل تجویز داروهای ضددرد است که علاوه بر عوارض جانبی استفاده طولانی مدت آن ها (اتکینسون و همکاران، 2021)، با توجه به تعامل پیچیده عوامل بیولوژیکی، روانی و اجتماعی که به مزمن شدن درد کمک می کنند، درمان های دارویی عمدتا در دراز مدت ناکافی هستند (لنگلی و همکاران، 2010). از این سو پرداختن و به کار بردن یک رویکرد جامع و چندرشته ای در مطالعه، بررسی مشکلات و درمان بیماران دارای آسیب طناب نخاعی جزیی از اهمیت و ضروریات مطالعه در این مورد است. از جمله مهم ترین عوامل روانی تاثیرگذار، تجربه احساسات مثبت در مورد خود از طریق رفتار خاص و تغییر شناخت ها است که این امکان را فراهم می کند تا تمرکز و توجه به درد و شدت درد درک شده را تغییر دهد (بو
|
|
Researchers
|
(Student)، ezzatollah ahmadi (Primary Advisor)، Hassan Bafandeh Gharamaleki (Advisor)
|