|
Title
|
گروتسک در آثار داستانی پست مدرن فارسی با تکیه بر 5 نویسنده
|
|
Type of Research
|
Thesis
|
|
Keywords
|
گروتسک، داستان کوتاه فارسی، رمان فارسی، ادبیات داستانی معاصر
|
|
Abstract
|
«گروتسک» یک شیوهء هنری و «پست مدرنیسم» یک مکتب فکری و ادبی است. تاثیر هر دو بر ادبیات داستانی جهان و ایران در دهه های اخیر بسیار چشم گیر بوده است. این دو موضوع علی رغم تفاوت های مفهومی بنیادی، برخی اشتراکات نیز دارند. گروتسک و پست مدرنیسم به سبب تاثیرپذیری از فلسفهء پوچی و بهره گیری از عنصر شوخی و مضحکه، هر کدام به تنهایی موجب خلق آثاری شده اند که حس ناامیدی و سرخوردگی انسان امروز را با نوعی طنز تلخ بیان می کنند. بدیهی است در آن دسته از آثار داستانی که متأثر از اندیشهء پسامدرن و با استفاده عناصر گروتسک نوشته شده اند، این احساس یأس و سرگردانی به مراتب مضاعف تر است.
هر دو موضوع یاد شده در ادبیات داستانی ایران نیز رونق ویژه ای یافته اند؛ هر چند نسبت به نمونه های غربی تمایزاتی نیز دارند. از جمله در استفاده از مولفه های خاصی از ادبیات پست مدرن. به همین ترتیب، نویسندگان ایرانی از برخی عناصر گروتسکی بهرهء بیشتری برده اند. از این رو در این پژوهش، آثار داستانی پست مدرن نویسندگانی چون تقی مدرسی، رضا براهنی، عباس معروفی، شهریار مندنی پور و رضا قاسمی به شیوهء کتابخانه ای و تحلیلی بررسی شده است؛ آثار داستانی برجسته ای که هم دارای مختصات پست مدرن و هم شیوهء گروتسک هستند. رمان هایی نظیر: سمفونی مردگان، کتاب آدم های غایب، رازهای سرزمین من و چاه بابل و برخی از داستانهای کوتاه شهریار مندنی پور.
|
|
Researchers
|
(Student)، Vida Dastmalchi (Primary Advisor)، Rahman Moshtaghmehr (Advisor)
|