Research Specifications

Home \بررسی جایگاه ذات گرایی ...
Title بررسی جایگاه ذات گرایی ارسطویی در مباحث کلام فلسفی اسلامی
Type of Research Thesis
Keywords ارسطو، ذات، ذات گرایی، جوهر، عرض
Abstract وقتی سخن از فلسفه می‎رود نمی‎توان به سادگی از نام ارسطو گذر کرد؛ چرا که آرای او هم‎چنان محل چالش متفکران می‎باشد. از جمله‎ی این ایده‎ها نظریه‎ی ذات‎گرایی ارسطویی است که یکی از سه جریان متافیزیکی تاریخ تفکر فلسفی را شکل می‎دهد. مفهوم جوهر یا همان ذات، محور فلسفه‎ی ارسطو بوده و کلید واژه‎ی مرکزی متافیزیک او به شمار می‎آید. او در کتاب پنجم مابعدالطبیعه در باب ذات می‎گوید: زیر لایه‎ی نهایی که همه چیز وابسته به آن است. یعنی یک ویژگی ذاتی خاصیتی است که یک شیء چنان‎چه آن را از دست بدهد دیگر وجود نخواهد داشت. ارسطو در باب جوهریت یک شیء بیان می‎کند که جوهر یک چیز همان چیزی است که هست و با تغییر خواص آن چیز ثابت می‎ماند. ارسطو بیان می‎کند که اگر اشیاء فاقد ذات بوده و یا به عبارتی جزو اعراض باشند نمی‎توان در باب آن‎ها اندیشید فلذا با پذیرش تمایز صفات ذاتی و عرضی است که می‎توان آن‎ها را از هم تمییز داده و با تعریف آن‎ها در سایه‎ی جنس و فصل درباره‎ی آن‎ها سخن گفت و اندیشه کرد، زیرا ارسطو در معرفت‎شناسی خود به صراحت اعلام می‎کند که تعریف شیء بیان‎گر ذات آن است. در همین راستا حکما و متکلمان اسلامی از جمله ابن‎سینا تحت تاثیر اندیشه‎ی ارسطویی برای افراد و اشیاء قائل به ذاتی شدند که مستقل از اندیشه‎ی ماست و از آن‎جا که ارسطو تعریف حقیقی را در سایه‎ی جنس و فصل ممکن می‎دانست، آن‎ها نیز در تعریف و تشریح گزاره‎های کلامی از مفاهیم ذاتی و عرضی و جنس و فصل بهره بردند. ابن سینا در فصل بیست و چهارم از نمط چهارم اشارات و تنبیهات و در ضمن احکام واجب‎الوجود بیان می‎کند: «واجب‎الوجود با هیچ چیزی در ماهیت مشارکت ندارد. زیرا هر ماهیتی غیر از ماهیت واجب‎الوجود مقتضی امکان وجود است. اما وجود، خود ماهیت یا جزء چیزی که برای آن ماهیت است نمی‎باشد؛ به عبارت دیگر وجود داخل در ماهیت چیزهایی که برای آن‎ها ماهیت است، نمی‎باشد، بلکه عارض بر آن‎هاست. پس واجب‎الوجود با هیچ چیزی در معنای جنسی و نوعی مشارکت ندارد؛ لذا نیازی نخواهد داشت که از آن‎ها به معنای فصلی یا به معنای عرضی جدا گردد، بلکه واجب‎الوجود به تمام ذات از ماهیت ممکن جداست. پس برای ذات واجب‎الوجود حدی نیست، زیرا برای آن‎ جنس و فصلی نیست» (ابن‎سینا1401: 275). این رویکرد ذات‎گرایانه علاوه بر فلسفه‎ی اسلامی، در اندیشه‎های کلامی متاثر از فلسفه‎ی اسلامی ن
Researchers (Student)، mansour Imanpour (Primary Advisor)، ahmad hamdollahi (Advisor)