|
Title
|
کنترل بیماری پوسیدگی اسکلروتینیایی آفتابگردان با استفاده از چند گونه آنتاگونیست تریکودرما و قارچکش های مصنوعی در شرایط گلخانه
|
|
Type of Research
|
Thesis
|
|
Keywords
|
آفتابگردان، بیماری اسکلروتینیایی، کنترل بیولوژیکی، کنترل تلفیقی، مایکوپارازیتیسم
|
|
Abstract
|
آفتابگردان با نام علمیHelianthus annuus یکی از پنج گیاه روغنی یکساله جهان محسوب می گردد که به علت داشتن 46 درصد روغن با کیفیت بالا، یکی از دانه های روغنی پر ارزش می باشد. این گیاه کوتاه ترین دوره رویشی را نسبت به سایر گیاهان زراعی یکساله دارد که در شرایط مختلف آب و هوایی و در مناطق وسیعی از کشور به دو روش آبی و دیم کشت می گردد (بهبودی و همکاران 2005).
یکی از مهمترین بیماری های آفتابگردان در ایران پوسیدگی ریشه و طوقه آفتابگردان ناشی از قارچ Sclerotinia. spp (Lib.)de Bary می-باشد (بهبودی و همکاران 2005). این قارچ یکی از پلی فاژترین قارچ های بیماریزای گیاهی است که قدرت بیماریزایی شدیدی داشته و به بیش از 400 گونه گیاهی از 75 خانواده مختلف حمله می کند (Boland and Hall 1994). روش ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺭﻗﺎﻡ ﻣﻘﺎﻭﻡ ﺗﺎﺛﻴﺮﻱ ﺩﺭ ﻛﻨﺘﺮﻝ بیماری اسکلروتینیایی آفتابگردان نداشته است. تعدادی از مایکوپارازیت ها پتانسیل کافی جهت کنترل S. sclerotiorum و دیگر گونه های جنس Sclerotinia را نشان داده اند. این مایکوپارازیت ها که اسکلروت های S. sclerotiorum موجود در خاک را مورد حمله قرار می دهند شامل Coniothyrium minitans Campbell , Sporidesmium sclerotivorum Uecker, Adams & Ayers, Talaromyces flavus A.C. Trichoderma koningii Rifai Dos Santos & Stolk & R.A. Samson هستند. جنس Trichoderma شامل گونه های مایکوپارازیتی است که به عنوان عوامل کنترل بیولوژیکی مورد بررسی قرار گرفته اند. مبارزه شیمیایی علیه این قارچ های خاکزاد در محصولات اقتصادی همچون آفتابگردان اجتناب ناپذیر است، ولی خطر ظهور نژادهای مقاوم به قارچکش ها و آلودگی محیط زیست را به همراه دارد (Burgess and Hepworth 1996).
کنترل این بیماری به دلیل بقای طولانی مدت سختینه ها و دامنه ی میزبانی وسیع مشکل است. برای این منظور شخم عمیق، تناوب زراعی سه تا پنج ساله با گیاهان غیرمیزبان، ضدعفونی خاک با متیل بروماید و فرمالدهید، استفاده از ارقام مقاوم، کنترل بیولوژیک با عواملی نظیر Gliocladium virens و کنترل شیمیایی با قارچکش ها توصیه شده است (Burgess and Hepworth 1996).
عوامل کنترل بیولوژیک از جمله گونه های جنس تریکودرما موفق ترین عوامل کنترل بیولوژیک قارچ های S. sclerotiorum و S. minor هستند که در مواردی بطور طبیعی کاملا باعث از بین رفتن قدرت بقای اسکلرو
|
|
Researchers
|
(Student)، Akbar shirzad (Primary Advisor)، (Advisor)، Alireza Alizadeh (Second Advisor)، Mehdi Arzanlou ()
|