|
Title
|
احمد شاملو و شمس لنگرودی، ظهور و سقوط سوژة سیاسی
در شعر معاصر با استعارة عشق
|
|
Type of Research
|
Article
|
|
Keywords
|
سوژۀ سیاسی، شعر عاشقانه، شعر معاصر، احمد شاملو، شمس لنگرودی.
|
|
Abstract
|
روایت عشق با آنکه قدمتی به دیرینگی ادبیات دارد، با تغییر گفتمان ها جلوه هـای دیگرگونـه ای یافته است. عشق رابطه ای ماهوی با سیاست ندارد؛ امـا بـه عنـوان کنشـی انسـانی، سـکولار و اومانیستی می تواند به مثابة یک نماد وارد سیاست شود و به همین دلیل مفهومی انقلابی می گیرد و صاحب قدرت می شود. همچنان که ادبیات به ادبیات سیاسی محدود نمی شود، عشق هم بـه
عشق سیاسی محدود نیست. یکی از بارزترین سیاست های ادبیات، بهره مندی از سیاست عشق است. روایت های عشق از کهن ترین دوران تا عاشقانههای معاصر نشان میدهد کـه مهـم تـرین عنصر عشق، «تخطی از امر متعارف» است؛ رازی که هم عشق را تبدیل به تابو می کنـد، هـم از سیاستی می گوید. از سویی ظهورات عشق در ادبیات به شکل یک پیوستار نیست؛ درحـالی کـه فرهنگ پیرامونی باورها تغییر می کند، عشق نیز دچار دگرگونی در کارکرد می شود. عاشقانه های مدرن، فراتر از بازنمایی های مرسوم ادبیات غنایی، حضور فعالی در دورة معاصر داشته اند؛ شعر دهة چهل، شعری سوژه مند است؛ اما سیاست عشق در دهة هفتاد، پرهیز از مقاومت است؛ این نشان می دهد که شاعران، سوژگی خود را از دست داده اند. ازاین رو برای دسـتیـابی بـه ایـن بازنمایی ها باید به گسست های معرفت شناختی عشق توجه کرد. شاعرانی چون شاملو در سـتیز آشکاری با گفتمان های مسلط هستند و شمس لنگرودی در دورة دوم زیسـت شـاعرانه اش بـا فاصله گرفتن از شعر ایـدئولوژیک و روی آوردن بـه عاشـقانه سـرایی، مفصـل گسسـتی دیگـر می شود.
|
|
Researchers
|
(First Researcher)، Rahman Moshtaghmehr (Second Researcher)، nasser alizadeh khayyat (Third Researcher)
|