|
Title
|
ارزیابی اثربخشی آموزش فنون پروتکل یکپارچه درمان فراتشخیصی (UP) بر عاطفه پذیری ذهنی، ابعاد اختلالات هیجانی، واکنش پذیری هیجانی و کیفیت رضایت و لذت از زندگی در دانشجویان دارای رفتار خودزنی
|
|
Type of Research
|
Thesis
|
|
Keywords
|
آموزش فنون پروتکل یکپارچه درمان فراتشخیصی، عاطفه پذیری ذهنی، ابعاد اختلالات هیجانی، واکنش پذیری هیجانی، رضایت و لذت از زندگی، رفتارخودزنی
|
|
Abstract
|
رفتارهای خودآسیب رسان را می توان به صورت پیوستاری در نظر گرفت که در یک سمت آن رفتارهایی بدون نیت مشخص، غیرمستقیم و با آسیب کمتر و عمدتا نامشهود و در سمت دیگر پیوستار رفتارهایی با قصد آسیب رساندن عمدی و مشهود که نهایت آن خودکشی است قرار دارد (فاورل و همکاران 2023).در این پیوستار رفتاری تحت عنوان خودزنی قرار دارد. شدت آسیب این رفتار نسبت به رفتارهای غیرمستقیم بیشتر و نسبت به رفتارهایی که با قصد خودکشی انجام می شود کمتر است.خودزنی، آسیب عمدی به بافت بدن، توسط خود شخص، بدون قصد آگاهانه خودکشی است. با توجه به این که خودزنی های غیرانتحاری نشان دهنده نقص در سیستم شناختی و هیجانی افراد است و نظر به پیامدهای ناخوشایند این رفتارها ازجمله شدت بخشیدن احتمال اقدام به خودکشی و با توجه به شیوع بالای آن مورد توجه است. با وجود پیشرفت های قابل توجه در پژوهش‍های مرتبط با خودزنی، همچنان شکاف های مهمی در این حوزه وجود دارد. تحقیقات پیشین عمدتا به بررسی نقش عوامل خاصی مانند کیفیت زندگی با رفتارهای خودزنی پرداخته اند اما ارتباط سیستماتیک متغیرها با یکدیگر و با رفتارهای خودزنی به صورت جامع، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. علاوه براین بسیاری از روش های درمانی موجود به دلایل مختلف، از جمله تمرکز بر یک یا چند جنبه محدود، نمی توانند به طور کامل به این رفتارها بپردازند. در این پژوهش تلاش می شود با استفاده از پروتکل یکپارچه فراتشخیصی (UP ) به این شکاف ها پاسخ داده شود. پروتکل فراتشخیصی یکپارچه (UP) با توجه به اشتراکات و مشابهت های اختلالات هیجانی تدوین شده است. با توجه به اهمیت عوامل هیجانی و روان شناختی در رفتارهای خودزنی و محدودیت های موجود در پژوهش های گذشته، این مطالعه تلاش دارد با استفاده از پروتکل یکپارچه درمان فراتشخیصی(UP)، به بررسی اثربخشی این مداخله در بهبود متغیرهای واکنش پذیری هیجانی، عاطفه پذیری ذهنی، ابعاد اختلالات هیجانی و کیفیت رضایت و لذت از زندگی در دانشجویان دارای رفتار خودزنی بپردازد. به عبارت دیگر پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش است که آیا آموزش فنون پروتکل یکپارچه درمان فراتشخیصی(UP) می تواند بر واکنش پذیری هیجانی، عاطفه پذیری ذهنی، ابعاد اختلالات هیجانی و کیفیت رضایت و لذت از زندگی در دانشجویان دارای رفتار خودزنی تاثیر داشته باشد؟
|
|
Researchers
|
Negin Abbasi Garravand (Student)، Reza Abdi (Primary Advisor)، rahim yousefi (Advisor)، Gholmreza Chalabianloo (Second Advisor)
|