|
Abstract
|
مخازن بزرگ ذخیره سیال بهدلیل نقش حیاتی خود در تأمین آب، سوخت و سایر مایعات استراتژیک، جایگاه ویژه ای در زیرساخت های شهری و صنعتی دارند. بروز هرگونه مشکل از جمله نشست های نامتقارن و بیش از حد مجاز در این سازه ها، نه تنها منجر به خسارات مالی چشمگیر می شود بلکه می تواند اختلالات اساسی در عملکرد زیرساخت ها ایجاد کرده و پیامدهای جبران ناپذیری در پی داشته باشد (Gunerathne et al., 2018). از طرف دیگر، نشست نامتقارن در مخازن اغلب بهدلیل غیریکنواختی در بارگذاری یا وجود لایه بندی متنوع و پیچیده خاک رخ می دهد و منجر به افزایش تنش های نامطلوب و تغییرشکل های غیرمجاز سازه ای می گردد (Grget et al., 2018). این پدیده در خاک های نرم و لایه های رسی و آبرفتی شدید بوده و می تواند بهره برداری از مخزن را با چالش مواجه سازد (Vera-Grunauer et al., 2019). بررسی ها نشان داده اند که در صورت عدم پیش بینی و کنترل مناسب این نشست ها، ممکن است خسارات و هزینه های ناشی از تعمیرات و بهسازی های بعدی بسیار سنگین و زمان بر باشند (Vera-Grunauer et al., 2019). از اینرو، مطالعه جامع و دقیق بر روی پارامترهای مؤثر بر رفتار نشست، از جمله بارگذاری نامتقارن و مشخصات خاک زیرین ضروری است تا بتوان راهکارهای فنی و اقتصادی مناسبی برای پیشگیری و کنترل این مشکل ارائه داد. تحقیقات نشان دادهاند که تغییرات نشست ناشی از بارگذاری نامتقارن ممکن است مستقیماً منجر به شکست سازه ای و آسیب های شدید می شود (Tsimbelman and Bekker., 2023). بنابراین، ارائه راهکارهای عملی جهت کنترل نشست ها، علاوه بر جلوگیری از خسارات اقتصادی، از نظر ایمنی سازه ها اهمیت بالایی دارد.
|