|
Title
|
خودافشایی نویسنده در داستان(مطالعه موردی:هدایت و داستان هایش)
|
|
Type of Research
|
Thesis
|
|
Keywords
|
خودافشایی،
صادق هدایت،
آثار هدایت،
ادبیات داستانی،
خوانش موازی
|
|
Abstract
|
پژوهش حاضر از چند منظر دارای اهمیت علمی و ادبی است:
الف) درک عمیق تر اندیشه های هدایت: با تحلیل شیوة به کارگیری خودافشایی، می توان به منشأ عمیق تر مضامین تکرار شونده در آثار هدایت دست یافت.این امر کمک می کند تا بهتر چرایی تمرکز او را بر مفاهیمی چون انزوا،عشق های ممنوعه و کابوس مرگ درک کنیم.
ب)غنای نقد روانکاوانه ادبی:آثار هدایت به دلیل ظرفیت بالای نقد روانکاوانه، همواره مورد توجه بوده است.این پژوهش با تمرکز بر خودافشایی چارچوبی دقیق تر برای کاربرد اصول روانکاوی ارائه می دهد.
ج)ارائه الگویی برای تحلیل آثار نویسندگان دیگر:هدایت نویسنده ای است که مرز بین زندگی و آثارش را مخدوش ساخته است. مطالعه موردی او می تواند الگویی برای تحلیل آثار سایر نویسندگان ایرانی که با نوعی از غربت یا بیگانگی درونی دست و پنجه نرم می کردند،فراهم آورد.
د)تأکید بر پیوند زندگی و اثر:اگر چه برخی منتقدین در بررسی یک اثر به مرگ مولف تأکید می کنند و به بررسی یک متن جدا از زندگی نویسنده می پردازند،اما در این پژوهش در مورد هدایت سعی می کنیم که نشان دهیم که نادیده گرفتن تأثیرات زندگی بر جهان بینی او غیر ممکن است.
|
|
Researchers
|
(Student)، Vida Dastmalchi (Primary Advisor)، Yadollah Nasrollahi (Advisor)
|