مشخصات پژوهش

عنوان	نظارت الکترونیکی بین فردی در زنان متأهل: نقش پیش بین رفتارهای دلبستگی
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده
کلیدواژه‌ها	رفتارهای دلبستگی؛ نظارت الکترونیکی بین فردی؛ زنان متأهل
چکیده	زمینه: در سراسر جهان، سالانه میلیون ها زوج ازدواج می کنند که رضایت از آن اهمیت زیادی در پیش بینی طول عمر رابطه دارد. یکی از مهم ترین موضوعات مرتبط با روابط زناشویی بحث نظارت بر همسر است که می تواند از نوع آنلاین باشد. نظارت الکترونیکی برای نظارت یا آزار و اذیت شخص دیگری به شیوه ای تهدیدآمیز که می تواند ترسناک باشد، به یکی از برجسته ترین اشکال آزاررسانی تبدیل شده است و بر کیفیت روابط عاشقانه و انتظارات آن ها از آنچه در این روابط قابل قبول است، تأثیر گذاشته است. هدف: این مطالعه با هدف پیش بینی نظارت الکترونیکی بین فردی در زنان متأهل از طریق رفتارهای دلبستگی (در دسترس بودن، پاسخگو بودن و درگیر بودن) انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه ی زنان متأهل شهر اهواز بودند که خود و همسران آن ها از شبکه های اجتماعی استفاده می کردند. نموه ای شامل 240 نفر از این زنان با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شد. پرسشنامه سنجش رفتارهای دلبستگی زوجین (ساندبرگ و همکاران، 2016) و مقیاس نظارت الکترونیکی بین فردی (توکوناگا، 2011) به صورت نسخه الکترونیکی در اختیار نمونه انتخاب شده قرار گرفت. نتایج: ضرایب همبستگی دو متغیری نشان داد که هر سه مؤلفه ی رفتارهای دلبستگی (در دسترس بودن، پاسخگو بودن و درگیر بودن) با نظارت الکترونیکی رابطه معنی داری دارند. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد ترکیب همزمان سه مؤلفه ی رفتارهای دلبستگی (در دسترس بودن، پاسخگو بودن و درگیر بودن) حدود 40 درصد از واریانس نظارت الکترونیکی بین فردی را تبیین می کند (631/0=R). نتیجه گیری: در دسترس بودن به عنوان رفتارهای کلیدی است که امنیت یا ناراحتی را در روابط نزدیک تعیین می‏کنند، پاسخگو بودن؛ نیز نشان می دهد که وقتی طرفین در زمان نیاز در دسترس قرار دارند و به روش های آرام بخش پاسخ می دهند، یک گشتاور پیوند رخ می دهد که منجر به مشارکت مثبت در رابطه زوجین خواهد شد. درگیر بودن نیز نشان می دهد گه یک زوج آشفته می‏توانند درخواست کمک کنند و همسر او به روش آرام بخشی به سوی او بازگردد. وقتی این رویداد جدید رخ دهد، اساس درگیر بودن در رابطه است. نظارت الکترونیکی بین فردی زوج به طور معناداری از طریق رفتارهای دلبستگی قابل پیش بین است.
پژوهشگران	امین کرایی (نفر اول)، پونه نجفی (نفر دوم)