|
عنوان
|
افزایش توان جریان در لوله های فشار قوی انتقال آب نیروگاه های برقآبی با
استفاده از الگوریتم اجتماع ذرات
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
الگوریتم اجتماع ذرات، بهینه یابی، پنستاک، توان جریان، نیروگاه برقآبی
|
|
چکیده
|
به کارگیری نیروگاه های برقآبی، یکی از راهکارهای مقابله با کمبود آب در جهان به شمار میرود. از سویی دیگر افزایش
نیروی الکتریسته تولیدی با استفاده از انرژی آب بسیار حائز اهمیت میباشد. با توجه به هزینه بالای احداث سد و
تامین بار آبی مورد نیاز نیروگاه های برقآبی، طراحی بهینه این تاسیسات در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است.
در میان اجزای تشکیل دهنده این تاسیسات، پنستاک از جایگاه ویژه ای برخوردار است. اهمیت پنستاک به دلیل
هزینه ی بالای ساخت، نصب و نگهداری آن می باشد طوری که بالغ بر سی درصد هزینه های نیروگاه به ساخت این سازه
هیدرولیکی اختصاص می یابد. از اینرو طراحی بهینه آن نقش بسزایی در کاهش هزینه احداث نیروگاه های برقآبی ایفا
خواهد نمود. استفاده از روش های بهینه یابی فرا کاوشی برای بهینه سازی سازه های مختلف، یکی از مهمترین مباحث
مطرح شده در طراحی این سازهها بوده است. در میان الگوریتمهای فرا کاوشی، روش بهینهیابی اجتماع ذرات به عنوان
یک ابزار قوی و مناسب در بسیاری از زمینهها مورد توجه بوده است. موضوع این پژوهش ارائه طرح بهینه برای بیشینه
نمودن توان جریان برخوردی به توربینهای نیروگاه و کاهش افت فشار با هدف کنترل جریانهای میرا در مسیر
پنستاک بوده که در این راستا الگوریتم اجتماع ذرات به عنوان مطالعه موردی انتخاب و به منظور اطمینان از صحت
نتایج حاصله، جریان خروجی از پنستاکهای سد شهریار به عنوان مطالعه موردی بررسی شده است. نتایج نشان
11 متر کاهش یافته که این امر خود موجب افزایش / 92 متر به 29 / می دهد میزان افت انرژی در مجموع از مقدار 11
راندمان و کارایی لوله های فشار قوی انتقال می گردد. میزان افت فشار ناشی از تغییرات ناگهانی جریان در سیستم
111 کیلوپاسکال / 513 کیلوپاسکال است که با تغییر در ابعاد پنستاک، مقدار آن به 7 / انتقال، قبل از بهینه یابی 2
کاهش یافته است. این امر نشان می دهد با کاهش افت فشار، از آسیب های ناشی از ایجاد جریانهای میرا در سیستم
انتقال به شدت کاسته میشود. همچنین توان جریان نیز از 93 مگاوات به 92 مگاوات افزایش یافته است که در مجموع
معادل 11 % درصد افزایش توان جریان خروجی است.
|
|
پژوهشگران
|
نازیلا کاردان (نفر اول)
|