مشخصات پژوهش

عنوان	تثبیت مصالح رسی با استفاده از نانو پلیمر CBR Plus
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	خاک ریزدانه چسبنده، تثبیت، سه محوری، مقاومت برشی، ماده نانوپلیمر CBR Plus، عکسبرداری میکروسکوپ الکترونی
چکیده	در بسیاری از پروژه های مهندسی عمران، خاک و زمین به علت تحمل تنش های وارده همواره مورد توجه مهندسین قرار دارد. از طرفی امکان دست یافتن به محل مناسب برای ارضاء تمام نیازهای طراحی وجود ندارد و بایستی خاک محل اصلاح شود. یکی از روش های پرکاربرد جهت بهبود ویژگی های مهندسی، افزودن مواد شیمیایی مانند سیمان، آهک، قیر، و نیز مواد پلیمری به خاک است. در سال های اخیر توجه بسیار زیادی به استفاده از پلیمرها در علم ژئوتکنیک شده است چرا که تحقیقات نشان می دهند کاربرد آنها به مراتب راحت تر و اثرگذارتر از تثبیت کننده های رایج می باشند. در تحقیق حاضر سعی بر آن است تا اثر یک نوع پلیمر مایع به نام CBR Plus بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی خاک های ریزدانه چسبنده بررسی گردد. برای این منظور، مقادیر مختلف از محلول CBR Plus به دو نوع خاک طبیعی ریزدانه چسبنده با خمیری بالا اضافه شده و پس از انجام آزمایش های حدود اتربرگ، تراکم، و سه محوری رفتار نمونه های تثبیت شده با پلیمر با خاک های طبیعی و تثبیت نشده مقایسه شده است. از آنجایی که بررسی ریزساختار نمونه های تثبیت شده با پلیمر دید عمیق تری از فعل و انفعالات به وجود آمده پس از افزودن مواد پلیمری در اختیار ما قرار می دهد، از این رو عکس های میکروسکوپ الکترونی نمونه های مختلف پس از بارگذاری در دستگاه سه محوری تهیه شد تا تغییرات به وجود آمده در ریزساختار نمونه ها در اثر افزودن این ماده پلیمری بررسی گردد. نتایج به دست آمده از آزمایش ها نشان می دهند که ماده پلیمری CBR Plus در حالت کلی شاخص خمیری خاک ها را کاهش می دهد ولی اثر قابل ملاحظه ای بر ویژگی های تراکمی و درصد رطوبت بهینه ندارد. نتایج به دست آمده از آزمایش های سه محوری نیز نشان دادند که همواره با افزایش مقدار ماده CBR Plus مقاومت برشی نمونه های خاک افزایش نمی یابد و تنها در برخی مقادیر از محلول پلیمری، مقاومت برشی نمونه ها افزایش یافته است. همچنین با تحلیل تصاویر میکروسکوپ الکترونی مشاهده شد که در حالت کلی نمونه های تثبیت شده دارای ماتریس رسی متراکم و پیوسته ای هستند و فضاهای حفره ای درون بافتی آنها نسبت به نمونه های خاک طبیعی کاهش یافته است.
پژوهشگران	نرگس طهائی یعقوبی (دانشجو)، حسین سلطانی جیقه (استاد راهنما)