|
عنوان
|
بررسی آرای منطقی غزالی و ابن سهلان ساوی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
منطق نگاری، تصور و تصدیق، دلالت التزامی، نسب اربع، نفس الامر، غزالی، ابن سهلان ساوی.
|
|
چکیده
|
شناخت آرای منطقی امام محمد غزالی و قاضی زین الدین عمر بن سهلان ساوی، در فهم آرای منطق دانان پس از آن ها، بویژه فخررازی، اهمیت بسزایی دارد. نقش غزالی در تبیین جایگاه رفیع علم منطق، و رشد میزان مقبولیت آن در میان متشرعین آن زمان، قابل انکار نیست. مرکب انگاری تصدیق و بررسی تمایز آن با معرفت، نسبت های چهارگانۀ منطقی، الحاق منطق به اصول فقه، درآمیختن قواعد منطقی با اصطلاحات ابتکاری جدید و مثال های اصولی و اسلامی، و استخراج قیاسهای منطقی از قرآن کریم، از ابتکارات و آرای منطقی امام محمد غزالی است. ابن سهلان ساوی هم که در برخی موارد متأثر از غزالی است، ابداع نظام منطق نگاری تلفیقی، نظریۀ مهجوریت دلالت التزامی در علوم، و تفسیر نفس الامر به وجود عینی و حاضر بالفعل در عالم خارج، از ابتکارات و اندیشه های منطقی خاص حکیم ساوی است که ما در این نوشتار به ذکر و بررسی و مقایسۀ آرای آن ها می پردازیم.
|
|
پژوهشگران
|
اکبر فایدئی (نفر اول)، کریم علی محمدی (نفر دوم)
|