|
چکیده
|
تکنیکهای انتقال ژن به گیاهان از اهمیت ویژهای در تحقیقات پایه و کاربردی برخوردار می-
باشند. چندین سال پیش، انتقال ژن تنها به ژنوم هسته امکانپذیر بود. در سالهای اخیر، بدلیل
مزایای قابل توجه، یک ژنوم دیگر از ژنومهای سه گانه گیاهان، یعنی DNA حلقوی پلاستیدها
(ارگانلهای نیمه مستقلی که منشاء پروکاریوتی دارند)، برای انتقال ژنهای خارجی تحت
توجه فوق العادهای قرار گرفت. به طوری که پس از اولین موفقیت در زمینه انتقال ژن به
پلاستید در توتون توسط مالیگا و همکاران، تلاشهای بسیار زیادی برای توسعة این تکنیک بی-
نظیر در گیاهان انجام گرفت. با وجود اینکه تعدادی از این فعالیتها کم و بیش به نتیجة خوبی
منجر شدهاند، ولی تا به حال این روش تنها در توتون بازده قابل قبول داشته و توسعة این
تکنیک به گیاهان مهم زراعی از قبیل ذرت با مشکلات عدیدهای مواجه بوده است. در این مقاله
علاوه بر معرفی این تکنیک و اساس مولکولی آن و پیشرفتهایی که تا کنون در زمینه توسعة
این تکنیک انجام شده، محدودیتها و مشکلات موجود در زمینه توسعة فناوری انتقال ژن به
پلاستید در گیاهان مهم زراعی بحث میشود.
|