|
چکیده
|
ایران کشوری است که علاوه بر تاریخی دیرینه، دارای شکاف های افقی و عمودی چندی است. یکی از این شکاف های مهم وجود گروه های قومی و زبانی در مناطق مختلف آن است. با توجه به این دو مسئله، در برخی مسائل نوعی چالش بین تاریخ ملی و تاریخ محلی به ویژه در دهه های اخیر مشاهده می شود. با توجه به عدم توجه به تاریخ محلی در کتب درسی تاریخ دوره دبیرستان، چالش بین هویت محلی و هویت ملی امری اجتناب ناپذیر به شمار می رود. عدم توجه به تاریخ محلی، مخصوصاً در مناطقی مانند آذربایجان سبب ایجاد نوعی خلع می گردد و فرصت مناسبی جهت افکار و جریان های قومیت گرایانه فراهم می شود. در چنین شرایطی هویت محلی در تقابل با هویت ملی قرارگرفته آن را به چالش می کشد. در مقاله حاضر تلاش بر آن است تأثیر افزودن بخشی تحت عنوان تاریخ محلی در کتب درسی دبیرستان را با روش توصیفی تحلیلی موردمطالعه قرار داده و پاسخی به سؤال اصلی داده شود. توجه به تاریخ محلی در کنار تاریخ ملی در کتب درسی تا چه میزان می تواند به فرصت یا تهدید تبدیل شود؟ به نظر می رسد با افزودن بخشی با عنوان تاریخ محلی، در مناطقی مانند آذربایجان و ارائه اطلاعات مناسب بدون ایجاد چالش، تهدیدات قوم گرایی به فرصتی جهت تحکیم هویت ملی تبدیل خواهد شد. همچنین قرار گرفتن تاریخ ملی و محلی در کنار هم ضمن برآوردن مطالبات محلی از تهدیدات موجود کاسته و از تقابل بین تاریخ ملی و محلی جلوگیری به عمل خواهد آورد.
|