مشخصات پژوهش

صفحه نخست /ارزیابی اثر زئولیت بر گیاه ...
عنوان
ارزیابی اثر زئولیت بر گیاه دارویی صبر زرد (Aloe vera L.) رشد یافته تحت شرایط تنش کم آبی
نوع پژوهش مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها
آلوئین، صبر زرد، زئولیت، تنش کم آبی، عملکرد، ترکیبات بیوشیمیایی
چکیده صبر زرد یکی از مهم ترین و اقتصادی ترین گیاه دارویی، در بسیاری از کشورهای دنیا می باشد. به منظور بررسی تاثیر تنش کم آبی و کاربرد زئولیت بر کاهش اثرات تنش کم آبی گیاه صبر زرد آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه تربیت مدرس صورت گرفت. گیاهان در سه مرحله 90، 180 و 270 روز پس از اعمال تیمارها برداشت شدند. در شدت های بالای تنش کم آبی وزن تر برگ، وزن تر ژل و رشد گیاه کاهش اما ترکیبات بیوشیمیایی افزایش پیدا کردند. نتایج آزمایش نشان داد بیشترین تعداد برگ و پاجوش تولید شده توسط هر گیاه به ترتیب در رژیم آبیاری 20 و 40 درصد تخلیه رطوبت با کاربرد 8 گرم زئولیت به دست آمد. به طوری که بیشترین مقدار وزن تر برگ و ژل در رژیم آبیاری 60 درصد ظرفیت زراعی با کاربرد 8 گرم زئولیت به ترتیب 13/624 و 17/397 گرم، 270 روز پس از اعمال تیمارها بدست آمد. بیشترین میزان کارآیی مصرف آب در تیمار 40 درصد ظرفیت آبیاری با کاربرد 8 گرم زئولیت و حداقل کارآیی مصرف آب در تیمار 80 درصد ظرفیت آبیاری بدون کاربرد زئولیت حاصل شد. بیشترین و کمترین درصد آلوئین به ترتیب (48/23 درصد) و (80/10 درصد) در رژیم آبیاری 80 درصد تخلیه ظرفیت زراعی و عدم کاربرد زئولیت 90 روز بعد از اعمال تیمارها و 40 درصد تخلیه رطوبت ظرفیت زراعی با کاربرد 4 گرم زئولیت 180 روز پس از اعمال تیمارها بدست آمد. همچنین بیشترین میزان فروکتوز 71/234 و گلوکز 83/79 میلی گرم در هر گرم وزن خشک در تیمار 20 درصد ظرفیت آبیاری بدون کاربرد زئولیت بدست آمد. با افزایش شدت تنش کم آبی تجمع پرولین در برگ های گیاه در مقایسه با تیمار بدون تنش افزایش پیدا کرد و بیشترین میران در تیمار 40 درصد رطوبت ظرفیت زراعی بدون کاربرد زئولیت 90 روز پس از اعمال تیمارها بدست آمد. از نتایج این آزمایش می توان استنباط کرد که استفاده از زئولیت می تواند با افزایش ظرفیت نگهداری رطوبت خاک باعث بهبود رشد و عملکرد گیاه شده و اثرات منفی تنش کم آبی را در گیاه صبر زرد کاهش بدهد. همچنین تحت تنش کم آبی در سطوح معین با تنظیم فشار اسمزی، منجر به افزایش کارآیی مصرف آب و ترکیبات بیوشیمیایی در این گیاه می گردید.
پژوهشگران سعید حضرتی (نفر اول)، زین العابدین طهماسبی سروستانی (نفر دوم)، امیر رضا صادقی بختوری (نفر سوم)