مشخصات پژوهش

عنوان	اثر سطوح مختلف پرایمینگ بذر بر بهبود عملکرد گلرنگ و اجرای آن در شرایط تنش آبیاری
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	اکسین - دانه های روغنی - کم آبی - ویژگی های رشدی - نیتروکسین
چکیده	پژوهش با هدف ارزیابی اثرات پرایمینگ و تنش خشکی بر صفات رویشی، عملکرد و اجزای عملکرد دانه گلرنگ بهاره در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان طی سال زراعی 1393 به اجرا درآمد. مطالعه به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار بود. فاکتورهای به کار رفته شامل پرایمینگ در 4 سطح (محلول پاشی اکسین، محلول پاشی نیتروکسین، هیدروپرایمینگ، شاهد) و تنش خشکی در 3 سطح (مرحله ساقه روی، پرشدن دانه و شاهد (بدون تنش)) بودند. طول دوره اعمال تنش در مراحل ساقه روی و پرشدن دانه برابر بود با تبخیر 120 میلی متری از آب درون تشتک تبخیر کلاس A که به طور تقریبی ده روز به طول انجامید. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان دادند که صفات سرعت رشد مطلق بوته و طبق، تعداد شاخه فرعی، قطر طبق، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه در بوته، درصد مغز دانه، وزن گلبرگ در بوته و ارتفاع گیاه به طور معنی داری تحت تاثیر پرایمینگ و تنش خشکی قرار گرفتند. اثر متقابل پرایمینگ با تنش خشکی برای صفات سرعت رشد طبق و وزن گلبرگ در بوته معنی دار شد. بالاترین میزان عملکرد دانه در بوته در تیمار پرایمینگ مربوط به اکسین با میانگین وزنی 436/15 گرم و نیتروکسین با میانگین 154/15 گرم و در تیمار تنش خشکی در شرایط آبیاری کامل با میانگین وزنی 045/39 گرم به دست آمد. عملکرد دانه در بوته با تمامی صفات مورد بررسی همبستگی مثبت و معنی-داری داشت که در این میان بیشترین همبستگی با درصد مغز دانه با میانگین 856/0 بود. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که پرایمینگ باعث بهبود صفات مورد آزمایش گردید در این میان بذور پرایم شده با اکسین و نیتروکسین نسبت به بذور هیدروپرایم شده عکس العمل بهتری از خود نشان دادند این امر می تواند به خصوصیات شیمیایی و قدرت تحریک کنندگی بیشتر این مواد مربوط باشد، به نظر می رسد استفاده از پرایمینگ می تواند تا حدودی کاهنده اثرات نامطلوب محیطی در زمان سبز کردن بذر گلرنگ در مزرعه باشد.
پژوهشگران	سمانه قربی (نفر اول)، امیر رضا صادقی بختوری (نفر دوم)، بهمن پاسبان اسلام (نفر سوم)، حمید محمدی (نفر چهارم)