|
چکیده
|
قرآن کریم در آیه ی 105 سوره ی هود انسان ها را به دو گروه سعید و شقی تقسیم می کند. « شقاوت عبارت است از محرومیت و نداشتن خیر». اُسوه نیز به معنی الگو، مقتدا و سرمشق و ... می باشد، امّا تأسّی به معنی پیروی کردن از اعمال و رفتار دیگران می باشد. یادآوری می شود که یکی از شیوه های تربیتی قرآن، شیوه ی الگودهی است و با توجّه به سهولتِ در دسترس بودن الگوها در برابر دیدگان مردم، بهتر است به معرّفی چهره-های شقاوت اهمیّت ویژه ای داده شود. یکی از هدفهای قرآن از بیان داستان های زندگی افراد، بیان شیوه های زشت رفتاری آنها و روش الگویی آنها است تا افراد پند گیرند. در این پژوهش ضمن پرداختن به عوامل شقاوت از قبیل: تکذیب آیات خدا، هواپرستی، حرص، طمع و .... به اقسام شقاوت مندان و مصادیق شقاوت مندان مانند ابلیس، قابیل، پسر نوح، اصحاب فیل، قوم عاد و ... پرداخته شده است
|