|
چکیده
|
در سالهای اخیر با پیشرفت سریع تکنولوژی نیمه هادی و مزیت پردازش اطلاعات به صورت دیجیتال، جهت گیری ها عموماً معطوف به پردازش داده ها در دنیای دیجیتال شده است و با توجه به اینکه سیگنالهای موجود در طبیعت آنالوگ بوده و همچنین انسان آنها را به صورت آنالوگ دریافت و ذخیره می کند بنابراین لازم است که داده ها همواره از یک حوزه به حوزه دیگر تبدیل شوند که در این بین مبدلها خط ارتباطی بین دنیای آنالوگ و دیجیتال را فراهم می کنند. مبدل های دیجیتال به آنالوگ, یک بخش اساسی در سیستم های پردازش داده می باشند که ارتباط خروجی پردازنده دیجیتالی را با حوزه آنالوگ برقرار می کنند و وظیفه اصلی آن برقراری تناظر یک به یک بین مقادیر گسسته کدهای دیجیتالی ورودی و مقادیر پیوسته (آنالوگ) متناظر آنها از طریق جمع کردن یک سری مقادیر مرجع واحد با یکدیگر می باشد که این مقادیر مرجع واحد می توانند از جنس کمیت های بار الکتریکی، ولتاژ یا جریان الکتریکی باشند. مبدلها نیز همانند سایر سیستمها از برخی عوامل و شرایط, نظیر عدم انطباق تجهیزات, تغییرات پروسه, دما, ولتاژ, پیری, طراحی و لی اوت نامناسب و مشخصه های ذاتی تجهیزات از جمله خازنها و مقاومتهای پارازیتی و ... رنج می برند که این عوامل باعث کاهش کیفیت خروجی مبدل و ناخطینگی دینامیکی و استاتیکی می گردد که بایستی این خطاها با کاربرد تکنیک های مختلف جبران سازی و کالیبراسیون کاهش یابد.
|