|
عنوان
|
سنتز هیدروژل های نانوکامپوزیتی 1-وینیل ایمیدازول و گرافن کوانتوم دات برای کاربردهای زیستی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
هیدروژل، نانوکامپوزیت ، 1-وینیل ایمیدازول ،گرافن کوانتوم دات ، مهندسی بافت ، محیط زیست
|
|
چکیده
|
اهمیت هیدروژل ها در مهندسی بافت: مهندسی بافت به طور عام به معنی توسعه و تغییر در زمینه رشد آزمایشگاهی مولکول ها و سلول ها در بافت و یا عضو برای جایگزینی یا ترمیم قسمت آسیب دیده بدن است . مهندسی بافت یک تکنیک جدید و گسترده است که دارای پتانسیلی برای ایجاد بافت ها و اندام ها می باشد، که شامل کاشت در شرایط آزمایشگاهی و اتصال سلول های بدن روی داربست است. داربست یک سازه سه بعدی است که به عنوان پشتیبان موقت برای سلول های جدا شده برای رشد در بافت جدید قبل از پیوند به بافت میزبان عمل می کند. در رویکرد مهندسی بافت ،بافت ها و اندام ها که معمولاً سلول های خود بیمار هستند با داربست های هیدروژلی ترکیب می شوند. به طور خلاصه سلول ها به وسیله یک بافت برداری کوچک از بیمار ایزوله شده و در شرایط آزمایشگاهی کشت می شوند. سلول ها سپس در ساختار سه بعدی متخلخل داربست های هیدروژلی ترکیب شده و یا به وسیله جراحی یا در یک روش تهاجمی با استفاده از سرنگ یا آندوسکوپ برگشت داده می شوند. هیدروژل های مورد استفاده در این رویکرد نقش مهمی را در ماتریکس خارج بافت بدن ایفا می کنند. از جمله کاربرد های هیدروژل ها به عنوان بیومتریال ها در زیست پزشکی ، می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
در تهیه پانسمان ها و زخم پوش ها، عدسی های چشمی، غشاءهای زیستی، سیستم های انتقال دارو، مهندسی بافت، پوست مصنوعی، انواع داربست های تشکیل شونده در محل، ساخت بیوسنسورها، نانو بیومتریال ها.
استفاده از هیدروژل ها در رهایش دارو: مقادیر جذب زیاد آب توسط هیدروژل باعث می شود ، هیدروژل ها در رهایش دارو بویژه داروهایه آبدوست به کار روند. رهایش دارو از هیدروژل ها در مقایسه با میکروذراتی که در آن ها از پلیمرهای آبگریز استفاده می شوند، سریعتر انجام می شود. به همین علت، راهبردهایی برای به تأخیر انداختن رهایش دارو از هیدروژل به کار گرفته شده است. برهم کنش های فیزیکی و شیمیایی بین دارو و هیدروژل از جمله راهکارهایی است که مدت زمان رهایش دارو را افزایش می دهد .
برهم کنش فیزیکی دارو با هیدروژل: برهم کنش پلیمرهای یونی و داروهای باردار باعث افزایش قدرت برهم کنش ژل و دارو می شود که به نوبه خود باعث تأخیر در رهایش دارو می شود. در لنزهای نرم حاوی گروه های فسفات، داروی نفازولین قرار داده می شود برای ساختن لنز،کوپلیمری از مونومرهای 2-هیدروکسی اتیل متاکریل
|
|
پژوهشگران
|
سولماز مسعودی (دانشجو)، معصومه باقری (استاد راهنما)، مریم حسینی (استاد مشاور)، یونس بیگی خسروشاهی (استاد مشاور)
|