مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه رفتار لرزه ای ساختمان های بتنی دوگانه جداسازی شده تحت زلزله حوزه نزدیک در استانداردهای 2800 و ASCE/SEI 7-16
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	جداساز لرزه ای، ساختمان های بلند، زلزله حوزه نزدیک، استاندارد ASCE.
چکیده	جداسازی لرزه ای یکی از روش های کاهنده خسارات ناشی از زمین لرزه می باشد که با جلوگیری از انتقال کامل اثر زمین لرزه به روسازه و افزایش انعطاف پذیری ساختمان موجب کاهش همزمان نیرو و شتاب های سازه و همچنین تغییرمکان های نسبی طبقات می شود. به طور کلی اعمال جداساز به سازه منجر به افزایش دوره تناوب سازه می شود، حال اگر زمان تناوب سازه زیاد باشد (سازه بلند مرتبه باشد)، افزودن جداساز تاثیری بر رفتار سازه نخواهد داشت و حتی ممکن است باعث تشدید پاسخ هم شود. بنابراین در این تحقیق سعی شده است با به کار بردن دیوارهای برشی و افزایش سختی و کاهش دوره تناوب سازه، امکان استفاده از جداساز لرزه ای در سازه های بلند مرتبه تحت رکوردهای حوزه نزدیک و دور مطابق با آیین نامه های2800 و ASCE/SEI 7-16 بررسی و مقایسه شود. به این منظور سه سازه بتنی 10، 15 و 20 طبقه که دارای سیستم قاب خمشی متوسط همراه با دیوار برشی بوده و نیز در پلان مشابه می باشند انتخاب گردیدند. سازه های انتخاب شده برای دو حالت با پای گیردار و با جداسازهای لاستیکی- سربی با نرم افزار 2000SAP مدل سازی خواهند شد، و به منظور انجام تحلیل دینامیکی غیر خطی هفت شتابنگاشت حوزه نزدیک و هفت شتابنگاشت حوزه دور مطابق با آیین نامه های فوق الذکر انتخاب و مقیاس می شوند.
پژوهشگران	سعید رفیعی (دانشجو)، عبدالحسین فلاحی (استاد راهنما)، محمدرضا سیفی اسگ شهر (استاد مشاور)