مشخصات پژوهش

عنوان	جداسازی و همسانه سازی ژن RNA پلیمراز باکتریوفاژ T7 به منظور بیان و تولید در باکتری E. coli
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	همسانه سازی، ژن T7 RNA پلیمراز، باکتریوفاژ T7
چکیده	T7 RNA پلیمراز، سنتز RNA را در حضور DNA الگو انجام میدهد. شناسایی اختصاصی پروموتور، ساختار ساده آنزیم، فعالیت مستقیم بدون نیاز به کوفاکتورها و دامنه میزبانی گسترده آن، میزان استفاده از این آنزیم را افزایش داده است (Wons et al. 2015). تمام این ویژگیها باعث شده که این پلیمراز به عنوان یک مدل برای تحقیق باشد و بررسی های فیزیکی و شیمیایی روی عملکرد رونویسی را آسانتر سازد (Tunitskaya and Kochetkov 2002). آنزیم T7 RNA پلیمراز برای سنتز RNA نه تنها در محیط in vivo بلکه برای سنتز RNA در شرایط آزمایشگاهی نیز مناسب است (Arias et al.). سنتز RNA در شرایط آزمایشگاهی بوسیله T7 RNA پلیمراز به طور گسترده ای در دستورالعملهای تکثیر از جمله روش ابروین (Eberwine) و دستورالعمل اسمارت (SMART) استفاده می شود Moll et al. 2004)). برای رونویسی، ژن مورد نظر در مقابل پروموتور T7 روی DNA قرار داده شده و از این آنزیم به همراه ریبونوکلوتیدها و Cap در بافر مخصوص آنزیم استفاده شده و به مدت 2 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد قرار داده میشود تا RNA های ژن مورد نظر ایجاد شوند و درصورتی که هدف نشان دار کردن آنها باشد یکی از ریبونوکلوتیدها از نوع نشاندار در واکنش قرار میگیرد. پیش از این سنتز RNA و cDNA بر اساس روش PCR و فعالیت ترنس کریپتاز معکوس انجام میگرفت، اما به دلیل تکثیر متغیر cDNA و خطای Taq DNA پلیمرازها، یک روش جدید برای سنتز RNA و cDNA ابداع شد که ابروین نامیده میشود، اساس این روش رونویسی در شرایط آزمایشگاهی بر اساس پروموتور T7 و T7 RNA پلیمراز است. پایه بسیاری از کیتهای سنتز RNA استفاده از این روش و آنزیم T7 RNA پلیمراز است. RNA های سنتز شده در مطالعه ساختار و عملکرد RNA در شرایط آزمایشگاهی در آزمایشهای هیبریداسیون از جمله نورترن و سادرن بلات برای تهیه پروب، ریزآرایه، RNA مداخله گر (RNA interference)، آزمایشهای آنتی سنس و غیره استفاده میشود (Moll et al. 2004). بنابراین مصرف این آنزیم در تحقیقات ژنتیکی و بیولوژیکی گیاهان وجانوران و انسان بسیار زیاد است و کیتهای تجارتی آن موجود هستند. این آنزیم در ایران تاکنون تولید و تجاری سازی نشده است. همه آنزیمهای مورد استفاده نیز وارداتی و گران قیمت هستند. هرگونه تلاش برای ایجاد خط تولید این آنزیم در ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
پژوهشگران	لیلا داوروش (دانشجو)، مقصود پژوهنده (استاد راهنما)، محمد احمدآبادی (استاد مشاور)