|
عنوان
|
تاملی بر شیوه های از دست دادن تابعیت در قانون مدنی ایران
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
: حقوق بین الملل خصوصی، قانون مدنی ایران، سلب تابعیت، ترک تابعیت
|
|
چکیده
|
ترک تابعیت و سلب تابعیت دو شیوه از دست دادن تابعیت می باشند. ترک تابعیت در قانون مدنی ایران در ماده 988 به رسمیت شناخته شده است و شرایط قانونی برای اعمال آن مورد تصریح قرار گرفته است. اما سلب مالکیت در قانون مدنی ایران مورد پیش بینی واقع نشده است. بررسی ماده 988 حاکی از این است که رعایت این ماده به دلیل عدم وجود شرط تحصیل تابعیت کشور خارجی توسط متقاضی در زمان ارائه تقاضا منجر به بروز بی تابعیتی خواهد شد و در حالت کان لم یکن دانستن تابعیت خارجی به دلیل عدم رعایت قوانین ترک تابعیت ایران منجر به بروز حالت دو تابعیتی می شود. اما در خصوص سلب تابعیت، قانون مدنی ایران رویکرد مطلوبی دارد. با توجه به اینکه نظام حقوقی ایران برخلاف کشورهای اروپائی از یک سو حال تابعیت مضاعف را به رسمیت نشناخته است و اعمال سلب تابعیت منجر به بروز حالت بی تابعیتی خواهد شد و از سوئی دیگر سلب تابعیت به جز در مورد دارندگان تابعیت مضاعف امروزه ضمانت اجرای چندان کارآمدی نیست، سلب تابعیت مورد شناسایی قرار نگرفته است.
|
|
پژوهشگران
|
حجت سلیمی ترکمانی (نفر اول)
|