|
عنوان
|
سنتز داربست های نانوکامپوزیت هیدروکسی آپاتیت/هیدروکسید دوتایی لایه ای/کلاژن زیست سازگار و زیست تخریب پذیر برای کاربرد مهندسی بافت استخوان
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
هیدروکسی آپاتیت، هیدروکسید دوتایی لایه ای، مهندسی بافت استخوان، نانوکامپوزیت، زیست سازگار
|
|
چکیده
|
آسیب استخوانی یکی از چالش های علم پزشکی محسوب می شود که هر ساله هزینه زیادی را در دنیا برای درمان به خود اختصاص می دهد. اساسا مهندسی بافت بر تقلید از فرایند ساخت و ترمیم استخوان در آزمایشگاه می باشد. بافت مینرالی مانند استخوان و دندان با ساختار کامپوزیتی طبیعی دارای خواص مناسب مکانیکی، شیمیایی و بیولوژیکی است. به منظور بازسازی بافت سخت، داربست سه بعدی کامپوزیتی با شبکه به هم پیوسته و متخلخل، و اندازه تخلخل بالا اجازه می دهد تا عملکرد سلول برای ترمیم مناسب گردد. بنابراین، عیوب استخوانی به وسیله بافت استخوانی طبیعی، بدون حضور یک ایمپلنت دائمی، با تمامی خواصش بازسازی می شود. با افزایش جمعیت جهان، هر ساله تقاضا برای انواع مختلف کاشت های زیست پزشکی به منظور بهبود بافت های آسیب دیده یا از دست رفته، رو به افزایش است. با این حال، جایگزین های فعلی بافت ها دارای مشکلات مختلفی از جمله محدودیتِ دهنده و رد پیوند هستند که نمی وانند خواسته های بیماران را برآورده سازند. هدف اصلی استفاده از داربست های مهندسی بافت، بازسازی مجدد بافت های بدن است که به دلایل بیماری، ناهنجاری مادرزادی، تروما و یا کهولت سن آسیب دیده اند. هر بافت، ویژگی های زیستی، فیزیکی و مکانیکی خاص خود را دارد و بدین منظور هر داربست بر اساس خواص بافت هدف و کاربرد نهایی طراحی می شود. انتخاب نوع و جنس داربست، مهم ترین بخش طراحی داربست است، به طوری که در نهایت جایگزین بافت آسیب دیده می گردد و انتظار می رود در همان سطح به فعالیت زیستی طبیعی خود ادامه دهد. برای ساختن بهترین و نزدیک ترین داربست به بافت مورد نظر روش های مختلف وجود دارد که در میان انواع روش های تولید داربست های مهندسی بافت، الکتروریسی به علت تولید الیاف در مقیاس نانو از مواد مختلف بسیار مورد توجه قرار گرفته است. نانوالیاف حاصل از این روش کاربردهای متعددی در زمینه علوم پزشکی از جمله مهندسی بافت دارد.
استخوان، یک نانوکامپوزیت طبیعی است که شامل کلاژن، پروتئین های غیرکلاژنی و هیدروکسی آپاتیت (HA) می باشد. بنابراین، تقلید کردن از این ساختار برای طراحی داربست های سنتزی می تواند برای دوباره سازی استخوان تقریب نسبتا خوبی باشد. عموما، اجزای اصلی این داربست های کامپوزیتی، یک فاز فعال زیستیِ معدنی و یک ماتریس پلیمری زیست سازگار برای تهیه محصول بهینه ازلحاظ ظرفیت التیام ا
|
|
پژوهشگران
|
نیر کیانی اصل (دانشجو)، ذوالفقار رضوانی (استاد راهنما)، یونس بیگی خسروشاهی (استاد مشاور)
|