|
عنوان
|
رنگزدایی از آب های آلوده حاوی مواد رنگزای آلی توسط شیشه های دارای فعالیت فتوکاتالیستی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
فرآیندهای اکسایش پیشرفته، شیشه خودپالا، تیتانیوم دی اکسید، مواد رنگزا
|
|
چکیده
|
استفاده از محلول سوسپانسیونی فتوکاتالیست در فرآیندهای اکسایش فتوکاتالیستی از نکته نظر طراحی راکتور با صرفه می باشد و تا وقتی که محلول کاملا بهم زده شود، تفکیک فازی وجود نخواهد داشت. از سوی دیگر به دلیل ریزبودن ذرات فتوکاتالیزور، سطح تماس آن با مواد آلاینده بیشتربوده و میزان حذف آلاینده ها در محلولهای سوسپانسیونی بالا خواهد بود. اما با وجود این مزایا، استفاده از محلول سوسپانسیونی فتوکاتالیزور دارای معایبی نیز می باشد: الف) با توجه به مصرف فتوکاتالیزور در روش سوسپانسیون وبا در نظر گرفتن هزینه های بالا مربوط به جداسازی آن بعد از عمل حذف، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نمی باشد. ب) در روش سوسپانسیون امکان طراحی رآکتورهایی با جریان پیوسته وجود ندارد . زیرا ذرات فتوکاتالیزور مورد نظر در اثر جریان آب جابجا شده و از رآکتور خارج می گردد که با وجود بی خطر بودن این ذرات ، امکان آلودگی را نیز فراهم خواهد نمود . این عمل همچنین باعث هدر رفتن ذرات فتوکاتالیست خواهد شد که در صورت تمایل به جلوگیری از خروج این ذرات نیاز به تجهیزات و وسایل گران قیمتی نظیر فیلتر با روزنه های بسیار کوچک ویا دستگاه های سانتریفوژ خواهد بود که بسیار پر هزینه می باشند. ج) در روش سوسپانسیون به علت افزایش کدورت محلول در غلظتهای بالا از فتوکاتالیزور امکان نفوذ نور به لایه های درونی آب امکان پذیر نخواهد بود و از میزان بازده حذف کاسته خواهد شد.
لذا با توجه به موارد قید شده در بالا درعملیات های صنعتی استفاده از روشهای اکسیداسیون پیشرفته با تثبیت فتوکاتالیزورها برروی بستر ثابت ضروری به نظر می رسد. لذا با توجه به موارد مذکور در این کار پژوهشی نیز به بررسی کارایی شیشه های خودپالا که دارای نانو ذرات TiO2 تثبیت شده به ضخامت تقریبی 12 نانومتر می باشند، در تخریب مواد رنگزای آلی بررسی خواهد شد.
|
|
پژوهشگران
|
پریسا میرزائی (دانشجو)، علیرضا امانی قدیم (استاد راهنما)، مهدیه صفرپور (استاد مشاور)
|