مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی سرمدیت خدا از نگاه یوئین برن
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	سرمدیت، سوئین برن، فرازمانی
چکیده	سرمدیت به معنای «حیات نامحدود مستمرفرازمانی» در الهیات فلسفی کلاسیک، یکی از اوصافی است که خداوند به آن متصف می گردد؛ لکن برخی فیلسوفان به دلیل عدم انسجامی که در آن به نظر می رسد، از این تعبیر فاصله گرفته اند و قید «فرازمانی» را نامعقول دانسته اند. سوین برن نیز از این قید اجتناب نموده و معتقد است اگر سرمدیت خداوند به نحو فرازمانی تعبیر گردد، مستلزم تالی های فاسدی نظیر عدم امکان ارتباط خداوند با زمان، ناسازگاری با متن مقدس، هم زمانی پدیده های زمانی متقدم و متأخر، ناسازگاری با مقوله های دینی مانند عفو و بخشش، مجازات و پاداش می گردد. سوین برن جهت انسجام خداباوری کلاسیک از سرمدیت فرازمانی به سرمدیت زمانمند گذر می کند. با بررسی دلایل وی، می توان گفت: نخست آنکه سوین برن بیش از حد به ظاهر متن مقدس توجه نموده است. در باب ارتباط خداوند فرازمانی با زمان نیز می توان راه حل هایی دیگری مانند جعل وجود زمانمند(رویکرد صدرایی) اندیشید. در باب هم زمانی پدیده های زمانی مختلف نیز می توان گفت پدیده های زمانی حقیقت شان در نزد خداوند حاضر است، نه وجود فیزیکی شان؛ لذا حضور آن ها نزد خداوند منجر به هم زمانی پدیده های متفاوت نمی گردد. همچنین می توان پیش فرض اساسی او مبتنی بر شخص وار بودن خداوند را انکار نمود. در نتیجه، باید گفت سرمدیت زمانمند سوین برن، تقریر موجهی جهت تبیین سرمدیت خداوند نیست.
پژوهشگران	طیبه شاددل (نفر اول)، منصور ایمانپور (نفر دوم)، حسین اترک (نفر سوم)