مشخصات پژوهش

عنوان	ساخت نانوهیدروژل های ترکیبی کیتوزان/پلی لاکتیک اسید (یا پلی اتیلن گلیکول) حاوی ترکیبات موثر در درمان زخم های دیابتی و بررسی رهایش دارو در شرایط فیزیکوشیمیایی مختلف
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	نانوهیدروژل، کیتوزان، پلی لاکتیک اسید، زخم های دیابتی
چکیده	هیدروژلها، شبکه سه بعدی از پلیمرهای آبدوست با اتصالات عرضی هستند که در محیط های آبی متورم میشوند و تا 95% قابلیت نگهداری آب را دارند. آنها به عنوان حامل داروهای رهایش پایدار، از ناحیه آسیب دیده در برابر محرک های بد خارجی محافظت میکنند، مکان های آسیب دیده را مرطوب نگه میدارند و میزان استفاده از داروها را بهبود میبخشند. موانع عمده در استفاده از هیدروژلها ساختارهای سه بعدی بزرگ آنهاست که میتواند باعث پاک شدن ماده فعال دارویی از طریق ماتریکس پیوندی در حالت متورم شود. با استفاده از نانوهیدروژلها میتوان به راحتی بر این اشکالات غلبه کرد. نانوهیدروژلها بطور متورم، سیستمی مناسب برای کنترل دارورسانی، بهبود زخم، انتقال ماکرومولکولهای فعال زیستی هستند. نانوهیدروژلها را میتوان از پلیمرهای پروتئینی یا پلیمرهای پلی ساکاریدی مانند کیتوزان تهیه کرد. کیتوزان یک پلیمر طبیعی است که از کیتین بدست می آید و دارای خواص جالب توجهی از جمله سازگاری زیستی، تجزیه بیولوژیکی، ظرفیت ضدمیکروبی و قابلیت چسبندگی مخاطی است و همچنین ویژگی های ساختاری را ارائه میدهد که در ماتریکس خارج سلولی یافت میشود، به طوری که برای رشد، سازماندهی و مهاجرت سلولها در هنگام تشـکیل بافت مناسب است و منجر به انتقال دارویی آسانتر از موانع بیولوژیکی میشود. کیتوزان به عنوان اولین ماده برای تهیه هیدروژلها در کاربردهای زیست پزشکی، آرایشی و بهداشتی مطرح میشود. پلی لاکتیک اسید، پلی اتیلن گلیکول نمونه هایی از پلیمرهای سنتتیک هستند که میتوان از آنها در تهیه نانوهیدروژلهای ترکیبی استفاده نمود. قدرت نانوژلهای ترکیبی، توانایی آنها در بهبود طول عمر گردش خون و فراهمی زیستی داروهای حمل شده است. قابلیت نانوژلها برای آرایش متنوع با مولکولها و زنجیره های پلیمری، ساختار الاستیک، سطح احتمالی آن ها و همچنین امکان ترکیب شدن با سایر ساختارهای نانو، آنها را به عنوان کاندیدایی مناسب برای غلبه بر محدودیتهای فعلی بسیاری از سیستم های انتقال دارو معرفی کرده است. هدف کلی نانوژلهای ترکیبی محافظت از داروی بارگیری شده و انجام یک رهایش متناسب با تنظیم روابط متقابل با محیط میزبان و از طریق طراحی خوب ساختار است. دیابت شیرین (DM) نوعی اختلال متابولیک مزمن است که با قند خون افزایش می یابد و افراد زیادی را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار میدهد. زخم پای دیابتی (DFU
پژوهشگران	ساحل حکیمی اسکوئی (دانشجو)، محمد پاژنگ (استاد راهنما)، سعید نژاوند (استاد راهنما)