|
چکیده
|
زبان فارسی در عصر حاضر می باید پاسخ گوی نیاز فزاینده انسان ایرانی در برخورد با پیشرفت های سریع جهان مدرن باشد. در این راستا، فرهنگستان زبان و ادب فارسی در تلاش جهت پویایی و علمی کردن این زبان، اقدام به ترجمه واژگانِ حوزهای گوناگون دانش به زبان فارسی می کند. با این حال، حجم گسترده واژگان علمی خارجی در زبان فارسی و عدم استقبال مطلوب بخش هایی از جامعه از برخی واژگان نوساخته، علمی شدن این زبان را در معرض تردیدهای فراوان قرار داده است. مقاله حاضر به منظور پی بردن به علت عدم استقبال شایسته بخش هایی از جامعه ایران از واژگان مصوب فرهنگستان به بررسی مصاحبه های ده تن از اساتید زبان و ادبیات فارسی در خرداد و تیر ماه سال 1399 با خبرگزاری ایسنا پرداخته و این گفت وگوها را با استفاده از نظریه داده-بنیاد استراس و کوربین (1998) به منظور پی بردن به مفاهیم کلیدی آن ها بررسی و کدگذاری نموده است. سپس، با رویکردی تاریخی، تحلیلی و مقایسه ای ضمن بررسی عوامل زمینه ساز رشد زبان های علمی اروپایی به مقایسه این زمینه ها با ترتیب فکری جامعه ایران در دوران تمدن اسلامی و دوران معاصر پرداخته و به این نتیجه رسیده است که علمی شدن زبان فارسی منوط به تحقق شرایطی چون بسط گفتمان تولید علم در کشور و ترجمه انتقادی است تا ذهنیت و روح علمی را در جامعه ایرانی بدمد و آن را از تماشاگری منفعل به کنش گری فعال در برابر افکار غربی بدل نماید تا اندیشه ای پدید آورد که زبان فارسی در بطن آن رشد یابد و به زبانی علمی بدل گردد.
|