مشخصات پژوهش

عنوان	پیشنهاد و تحلیل ترمودینامیکی چرخه های ترکیبی جدید برایتون-رانکین خورشیدی جهت تولید توان در فضا
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	چرخه ی ترکیبی، نسبت توان به مساحت انتقال دهنده ی گرما، رادیاتور، تولید توان در فضا، بازده انرژی.
چکیده	در فضا به دلیل دما و فشار خیلی پایین و شدت تابش خیلی زیاد، می توان به بازدهی نزدیک به بازده چرخه ی کارنو دست یافت. در این مطالعه چرخه های ترکیبی جدید برایتون بازگرمایشی-رانکین بازگرمایشی و برایتون بازگرمایشی با سرمایش میانی-رانکین بازگرمایشی، با سیال های عامل نیتروژن، هیدروژن و آرگون بررسی شده است. در چرخه های فضایی، مهمترین هدف داشتن وزن کمتر چرخه ها است تا هزینه ی انتقال تجهیزات کاهش یابد. در نتیجه نسبت توان چرخه به مساحت انتقال دهنده ی گرمای رادیاتور دارای اهمیت ویژه است. نتایج نشان می دهد بیشترین نسبت توان چرخه به مساحت رادیاتور برای چرخه ی ترکیبی برایتون بازگرمایشی-رانکین بازگرمایشی بدون بازیاب 2 با سیال عامل نیتروژن با مقدار 912/0 می باشد. همچنین، بیشترین بازده های گرمایی و اگزرژی با مقدار تقریباً 89 درصد متعلق به چرخه ی ترکیبی برایتون بازگرمایشی با سرمایش میانی-رانکین بازگرمایشی با سیال عامل هیدروژن می باشد. نتایج حاصل از مقایسه ی چرخه ی ترکیبی برایتون بازگرمایشی-رانکین بازگرمایشی با چرخه ی ترکیبی برایتون بازگرمایشی با سرمایش میانی-رانکین بازگرمایشی نشان می دهد که چرخه ی با سرمایش، دارای توان تولیدی و بازده های گرمایی و اگزرژی بالاتر، نابودی اگزرژی کمتر و نسبت توان چرخه به سطح رادیاتور پایین تر می باشد.
پژوهشگران	افضل ظهیری (نفر اول)، امیرحسین مصفا (نفر دوم)