مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی محدوده شمول انه لا یحب المسرفین با تکیه بر آرای مفسرین فریقین
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	اسراف، اسراف کاران، سرک، افتراء
چکیده	اسراف، مصادیق متعددی در قرآن کریم دارد. عبارت «إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ ؛ او [خداوند]، اسرافکاران را دوست نمى‏دارد.» (اعراف:31 ؛ انعام:141) دو بار در قرآن کریم، تکرار شده است. عبارت «لا یُحِبُّ» در قرآن کریم، بر نهایت ناپسند بودن یک امر و فاعل آن، در نزد خداوند متعال دلالت کرده و فاعل آن، مورد خشم و نفرت الهی است.حال اگر این حکم را به تمام مصادیق کوچک و بزرگ اسراف تعمیم دهیم، نتیجه بدین شکل خواهد بود که هرکس کوچک ترین مصداق اسراف را هم مرتکب شود، از دایره ی رحمت خدا به دور خواهد بود؛ از نظر نگارنده، آیات 141 سوره ی انعام و 31 سوره ی اعراف، در دو سیاق مشابه به کار رفته ، و اسلوب ساختاری خاصی را پیروی می کنند؛ بدین شکل که در هر دو سیاق، از شرک و دروغ بستن بر باری تعالی، سخن به میان آمده است. همچنین، عباراتی یکسان وجود دارد که احتمال پیروی هر دو آیه از ساختار واحد را تقویت می کند؛ برای مثال، عبارت "إنّه لا یحبّ المسرفین" در قرآن کریم، تنها دو بار و در سیاق مربوط به این دو آیه آمده است. عبارت "فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‏ عَلَى اللَّهِ کَذِبا" و "فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‏ عَلَى اللَّهِ کَذِباً" نیز در هر دو مورد، تکرار شده است. همچنین از نظر نگارنده ی این نوشتار، الف و لامی که در کلمه ی "المسرفین" جمله ی "إنّه لا یحبّ المسرفین" به کار رفته است، الف و لام عهد است که فقط اسرافکاران دو آیه ی مذکور را در بر می گیرد و الف و لام جنس نیست که شامل حال تمام اسرافکاران و در هر درجه ای از اسراف گردد.
پژوهشگران	رقیه صادقی نیری (نفر اول)، محمدحسین نقی زاده (نفر دوم)