عنوان
|
بررسی و نقد نظریۀ سویینبرن دربارۀ علم مطلق خد
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
کلیدواژهها
|
علم مطلق، علم
مطلق تعدیل-
شده، گزارههای
زمانمند،
اختیار، سویین-
برن
|
چکیده
|
:«علم مطلق» وصفیازخداباوریکلاسیکاستکه چگونگیفهم آنبر سایر آموزه-
های خداباوری کلاسیک، همانند تغییرناپذیری، اختیار خداوند و اختیار انسان تأثیرگذار است.
سویینبرن، فیلسوف معاصر انگلیسی معتقد است که تلقی کلاسیک علم مطلق، نگاه منسجمی
نیست و با اختیار انسان، اختیار خداوند، گزارههای ناظر بر شخص اول، گزارههای زمانمند و در
نهایتمتنمقدسناسازگاراست؛ لذاویازتلقیکلاسیک«علممطلق»عبوروتبیینیتعدیلیافتهتر
از این مفهومارائه کردهاست.اومعتقداست که چون محدود بودن علم خداوند یا به جهت قواعد
منطقی یا برنامههایی است که خداوند هنوز تصمیم نگرفته است یا از این جهت است که خداوند
خود علمش را محدود ساخته است، بنابراین چنین محدودیتهایی مانعپرستشخداوند نمیشود.
به نظر میرسد نظریۀ علم مطلق تعدیلیافتۀ سویینبرن با وصف خالقیت خدا سازگار نیست؛
همچنین سویینبرن علم را منحصر در معرفت گزارهای کرده است و از علم شهودی خدا غافل
است. از آنجا که سویینبرن خداوند را زمانمند در نظر گرفته است برای زمانی که خداوند علم
خود را محدود نموده است مرجحی نمیتوان در نظر گرفت. توصیف و تفصیل منسجم مطالب
فوق و بررسی آنها به شیوۀ تحلیلی، موضوع و دغدغۀ اصلی مقالۀ پیش رو است
|
پژوهشگران
|
طیبه شاددل (نفر اول)، منصور ایمانپور (نفر دوم)، حسین اترک (نفر سوم)
|