|
عنوان
|
تأثیر آموزش بسکتبال به روشهای سنتی و غیرخطی (TGFU و GS (بر توسعۀ مهارتهای اجتماعی دختران نوجوان
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آموزش سنتی، آموزش غیرخطی، مهارت های اجتماعی دانش آموزان.
|
|
چکیده
|
مقدمه و هدف : یکی از عوامل اثرگذار در یادگیری و شرکت دانش آموزان در فعالیت های ورزشی در مدارس و
دیگر محیط های آموزشی، روش آموزشی معلم هست. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش بسکتبال به روشهای سنتی و غیرخطی بر توسعۀ مهارتهای اجتماعی دختران نوجوان بود.
روش شناسی: جامعۀ آماری پژوهش دانشآموزان دختر مقطع اول متوسطه بودند که تعداد 60 نفر از آنهایی که قبلا سابقۀ بازی بسکتبال نداشتند و از نظر جسمانی سالم بودند با میانگین سنی (13/3±06) به صورت تصادفی در گروههای مورد نظر (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامۀ مهارتهای اجتماعی ماتسون استفاده شد.
یافتهها: میزان مؤلفه مهارت های اجتماعی مناسب، مؤلفه برتری طلبی، اطمینان زیاد به خود داشتن و مؤلفه رابطه با همسالان بر اساس روشهای غیرخطی (TGFU و GS (بهطور معناداری بهتر از آموزش بهروش سنتی بوده است. اما به غیر از مؤلفه رابطه با همسالان که در روش GS بهتر از روش TGFU بود، در دیگر مؤلفه ها بین دو روش TGFU و GS تفاوت معناداری ایجاد نشد.
نتیجهگیری: مربیان آموزشی میتوانند با استفاده از رویکردهای غیرخطی، علاوه بر آموزش بازی به شیوه ای مؤثرتر نقشی هم در افزایش مهارت های اجتماعی دانش آموزان ایفا کنند.
|
|
پژوهشگران
|
لیلی علیزاده (نفر اول)، حسن محمدزاده (نفر دوم)
|