مشخصات پژوهش

عنوان	ایجاد پوشش هیدروکسی آپاتیت /نانو لوله های هالویزیت به روش رسوب نشانی الکتریکی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	هیدروکسی آپاتیت، رسوب نشانی الکتریکی،نانولوله های هالویزیت، بارگذاری دارو، سوسپانسیون
چکیده	از دست دادن یا نقص استخوان به دلایل زیادی از جمله تصادفات رانندگی، شکستگی استخوان، پیری، انواع بیماری ها و یا ناتوانی های مادرزادی می تواند رخ دهد. از این رو برای درمان شکستگی استخوان از ایمپلنت های فلزی استفاده می شود که دارای معایبی از جمله زیست سازگاری پایین، عدم ادغام با بافت میزبان، عدم تجزیه پذیری و سفتی بالا هستند. از این رو یافتن راهی برای افزایش تخلخل، استحکام مکانیکی بالا و زیست سازگاری برای جلو گیری از عفونت، بر روی ایمپلنت چالش برانگیز است. هیدروکسی آپاتیت Ca10(PO4)6(OH)2، به عنوان یک ماده زیستی برجسته در صنعت پزشکی شناخته می شود. این ماده به دلیل زیست سازگاری و خواص استخوان رسانایی خود، کاربردهای گسترده ای در زمینه های ارتوپدی و دندانپزشکی یافته است [14, 15]. هیدروکسی آپاتیت می تواند به صورت لایه نازک بر روی ایمپلنت های فلزی پوشش داده شود. این کار باعث افزایش کیفیت چسبندگی و زیست سازگاری فلز زیر لایه و کاهش انتشار ذرات از فلز می شود و در نتیجه احتمال رد ایمپلنت کاهش می یابد. برای غلبه بر نواقص HAP و بهبود عملکرد آن نیاز به استفاده از روش های رسوب پیشرفته مانند روش الکتریکی است این روش امکان کنترل دقیق تر ترکیب و ساختار پوشش را فراهم می کند. رسوب الکتریکی در دمای نسبتا پایین انجام می شود که از آسیب به زیر لایه فلزی جلوگیری می کند و همچنین قابلیت پوشش سطوح نامنظم را دارد. با این حال، برای غلبه بر چالش های موجود و بهبود عملکرد پوشش های HAP ، تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است [15]. داربست های استخوان مصنوعی به راه حلی منتخب در درمان نقص های استخوانی تبدیل شده اند. و به بافت استخوان اجازه بازسازی می دهند. بنابراین، اجزای زیست فعال مختلفی به داربست ها وارد می شوند. نقش آنها نه تنها ترویج استخوان زایی، بلکه جلوگیری از عفونت پس از قرار گرفتن نقص استخوان (به دلیل تروما یا جراحی) در معرض میکروب های مختلف است. برای جلوگیری از این عفونت ها میتوان آنتی بیوتیک ها استفاده کرد [16]. نانولوله های هالویزیت دارای ساختار لوله ای منحصربه فردی هستند [17] که استحکام و خواص مکانیکی را بهبود می بخشد و آن ها را برای کاربردهای زیست پزشکی ازجمله حمل دارو مناسب می سازد [18]. این مواد می توانند خواص ضد باکتریایی، زیست سازگاری، غیر سمی بودن، سازگاری با خون و آزادسازی پایدار ع
پژوهشگران	زهرا ایمانی ریک (دانشجو)، مرتضی فرخی راد (استاد راهنمای اول)