|
چکیده
|
بیماری آلزایمر یکی از اختلالات نورولوژیکی شایع در جهان است که بطور عمده بر حافظه و عملکردهای شناختی تأثیر می گذارد. این بیماری که معمولا در افراد بالای 65 سال بروز می کند به عنوان نوعی از زوال عقل شناخته می شود هرچند که نوع وابسته به ژن آن می تواند در سنین پایین تر نیز مشاهده شود. امروزه درمان موثر قطعی برای درمان این بیماری وجود ندارد و تحقیقات برای دسترسی به درمانهای دارویی با اثر دهی بیشتر و عوارض کمتر ادامه دارد. یکی از ترکیبات زیست فعال با خاصیت حفاظت نورونی و ضد التهابی لینالول می باشد. لینالول یک ترکیب مونوترپن که دارای اثرات دارویی متعدد است. با این حال، به دلیل حلالیت آبی ضعیف، کارایی درمانی آن پایین است. بنابراین بارگذراری لینالول روی نانوذرات برای بهبود کارایی آن استفاده می شود. نانوذرات با اندازه کوچکتر از 100 نانومتر را می توان به سرعت فرموله کرد. مطالعات نشان داده است که نانوذرات سبب جذب سلولی بیشتر درشرایط آزمایشگاهی و افزایش عمق نفوذ مواد دارویی بهتر در بافت ا در شرایط in-vivo برای تحویل هدفمند عوامل دارویی زیست فعال می شوند. در این مطالعه اثر حفاظت نورونی و ضد التهابی لینالول با نانوذرات حامل لینالول در موش های آزمایشگاهی بررسی و مقایسه می شود.
|