|
عنوان
|
مطالعه تطبیقی حقوق بین الملل محیط زیست وتوسعه پایدار در ایران و عراق
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
حقوق بین الملل، محیط زیست، ایران، عارق
|
|
چکیده
|
یکی از موضوعات میان رشته ای که حقوق بین الملل نیز به آن پرداخته است مسأله «توسعه» میباشد که توانسته است به تدریج در مباحث حقوقی جایگاه خاصی داشته باشد و در کنار حقوق بشر و امنیت دغدغه های اساسی جامعه بین المللی در هزاره سوم قلمداد شود(جعفری و احمدی،1397).
امروزه اهمیت توسعه تا بدانجاست که در تقسیم بندی کشورهای جهان از معیار توسعه استفاده شده و کشورهای جهان به کشورهای توسعه یافته در حال توسعه کمتر توسعه یافته و توسعه نیافته تقسیم میشود بنابراین کلیه کشورها به درجات مختلف با مساله توسعه مواجه بوده و یکی از اولویتها و رسالت های عمده آنها تلاش برای نیل به توسعه میباشد. توسعه در اواخر دهه 1960 و پس از پایان عصر استعمار به طور جدی در مناسبات بین المللی مطرح شد.( بیگدلی ،1393).از آن تاریخ به بعد توسعه همواره دو بعد اساسی اقتصادی و انسانی در عرصه بین المللی داشته است توسعه اقتصادی در بردارنده بهداشت، آموزش و رفاه برای همه نظام درآمد مطلوب و ارتقاء نه تنها استانداردهای کمی زندگی بلکه کیفیت زندگی نیز می- شود(امینی و همکاران،1398).
از سویی دیگر توسعه انسانی توسعه حق محوری است که روی ارتباط میان حقوق بشر و رشد اقتصادی متمرکز بوده و گامی به سمت مفهوم چند بعدی از توسعه است. در این راستا برنامه توسعه سازمان ملل متحد مفهومی از توسعه بشری بر مبنای سه معیار عمر زیاد و سالم بر مبنای امید به زندگی دانش سالهای تحصیل در مدارس استانداردهای مطلوب زندگی درآمد سرانه ارائه میکند که منطبق با این برداشت میباشد.
مطابق با گزارش توسعه انسانی 1996 این نهاد توسعه بشری هدف است و توسعه اقتصادی تنها وسیله ای برای نیل به آن دلیل آن این است که لزوماً توسعه اقتصادی و توسعه بشری بر همدیگر منطبق نیستند؛ چرا که در برخی موارد افزایش رشد اقتصادی میتواند به بهای کاهش میزان توسعه بشری بیانجامد. در بستر تقابل میان دو رویکرد اقتصادی و انسانی به توسعه از اواخر دهه 1980 پارادایم جدید در حوزه توسعه تحت عنوان توسعه پایدار مطرح شده است(امین خرام،1399).
به لحاظ لغوی مفهوم پایداری به دو دلیل نبایستی با مفهوم ثابت یکی تلقی شود. اولاً همه پدیدههای اجتماعی طبیعتاً همواره در حال تغییر و تحول هستند. مطمئناً تثبیت متغیرها و ماهیت متحول پدیدههای اجتماعی هم غیر ممکن و هم نامطلوب است. ثانیاً؛ توسعه نیز ماهیتاً نمی تواند ثابت قلمد
|
|
پژوهشگران
|
سعید عبدالرحمن سعید سعید (دانشجو)، رضا فانی (استاد راهنمای اول)، اباست پورمحمد (استاد مشاور)
|